Σάββατο 16 Απριλίου 2011

Κέικ με μέλι από την Κεφαλλονιά γιατί η ζωή θέλει γλύκα. Και άλλη μια δόση οικολογικής ανησυχίας

Οικολογία σου λένε μετά, πρόσεχε το περιβάλλον, οι εταιρείες έχουν μπει για τα καλά στο παιχνίδι κατασκευής ενοχών. Κάνουν τον καταναλωτή να αισθάνεται ενοχές επειδή τα εργοστάσια μολύνουν ασύστολα τον πλανήτη, δεν πάω μακριά, μέχρι τον Ασωπό πάω και έρχομαι πάλι πίσω ξεροσταλιασμένος. 
 Ενοχές διότι ο καταναλωτής οφείλει να αγοράσει αυτοκίνητα με μειωμένους ρύπους από την αντίστοιχη εταιρεία που έχει δώσει ένα σκασμό λεφτά για να διαφημίσει τα νέα της προϊόντα. Ένα σημαντικό βήμα για την διάσωση της γης. Και εγώ ο ανόητος, νόμιζα οτι η γη είχε γίνει σκατά  από την επεξεργασία του πετρελαίου και τα παράγωγά του, άντληση,διύλιση, καύση, πλαστικά. Σπασμένες πλατφόρμες που σπέρνουν τον θάνατο σε ολόκληρες χώρες, βλέπε κόλπο του Μεξικού.
  Αλλά ο καταναλωτής φταίει για την ρύπανση του περιβάλλοντος για την επιλογή του να μην αγοράζει καθαρότερα καύσιμα.


  Όταν ήμουνα μικρός είχα μια συνήθεια να πίνω αναψυκτικά από γυάλινα μπουκάλια, έπειτα από λίγα χρόνια άρχισαν να εμφανίζονται τα πλαστικά (παράγωγα του πετρελαίου.)
Τα γυάλινα μπουκάλια τα επέστρεφα στον μπακάλη και αυτός μου έδινε ένα μικρό αντίτιμο το οποίο εγώ του το ξαναεπέστρεφα για να μου δώσει τσίχλες. Γίνεται και σήμερα αυτή η δοσοληψία αλλά όχι με όλα τα γυάλινα μπουκάλια. Αυτή είναι η έννοια της ανακύκλωσης. 


Έχω ένα υλικό-δεν θέλω να ξοδέψω χρήματα ή ενέργεια για να παράγω άλλο-  σου το πουλάω μαζί με το αγαθό που θες, αν θες το κρατάς αφού το έχεις πληρώσει, αν θέλεις μου το ξαναεπιστρέφεις για να το πλύνω και να το ξαναγεμίσω και σου επιστρέφω την αξία του υλικού συσκευασίας.  


Έτσι με αυτόν τον τρόπο όλοι είναι ευχαριστημένοι. 
Η εταιρεία που μειώνει το κόστος των νέων συσκευασιών. 
Ο καταναλωτής που αγοράζει ένα προϊόν σε καλή τιμή και που του επιστρέφεται ένα μέρος των χρημάτων του.
Ο πλανήτης αφού η επαναχρησιμοποίηση της συσκευασίας μειώνει τον όγκο των σκουπιδιών, ό όγκος κατανάλωσης ενέργειας για την παραγωγή νέων συσκευασιών μειώνεται, η αφαίμαξη των φυσικών πόρων μειώνεται και η ενέργεια που καταναλώνεται για την μεταφορά αυτών των νέων συσκευασιών μένει σε χαμηλά επίπεδα.




Τι συμβαίνει όμως  στις μέρες μας; Τα περισσότερα μπουκάλια δεν επιστρέφονται και για να το γενικεύσω, ο μεγαλύτερος όγκος των συσκευασιών από τα υλικά που καταναλώνουμε δεν επιστρέφονται για την επαναχρησιμοποίηση τους. Αλλά ο καταναλωτής είναι αυτός που πρέπει να έχει οικολογική συνείδηση. 


Δηλαδή για να το μεταφράσω σε ενέργειες. 
Ο καταναλωτής αγοράζει ένα μπουκαλάκι πορτοκαλάδα. Πίνει την πορτοκαλάδα και θέλει να επιστρέψει το μπουκάλι για να φάει και μια τσίχλα. Ο μπακάλης του λέει οτι η φιάλη δεν επιστρέφετε και ο καταναλωτής πετάει το μπουκάλι στον κάδο των σκουπιδιών και μένει χωρίς τσίχλα. 
Μέγα λάθος!!! αμαρτία!!!!! στον κοινό κάδο????? να τον στήσουμε στο Σύνταγμα να τον πετροβολήσουμε!!!! δεν έχει οικολογική συνείδηση!!!!
  
Το μπουκάλι για να γίνει χρειάζεται πρώτη ύλη. Και φυσικά αυτή προέρχεται από την γη. Όσο μεγαλύτερη ποσότητα μπουκαλιών τόσο μεγαλύτερη επιφάνεια γης απαλλοτριώνεται. Οικολογικό έγκλημα? όχι φυσικά τι λέτε.
Μετά η πρώτη ύλη επεξεργάζεται σε εργοστάσια, που όλοι ξέρουμε ότι το εργοστάσιο δεν καίει ενέργεια όσο η λάμπα από το πορτατίφ που έχουμε σπίτια μας. Στα οποία πρέπει να βάζουμε από τους νέους λαμπτήρες τους ακριβούς για να κάνουμε οικονομία και να προστατεύσουμε τον πλανήτη.
Το εργοστάσιο παράγει λήμματα όχι πολλά μερικούς τόννους. Αυτά δεν έχω ιδέα που καταλήγουν. Η καλή μας γη όλους μας χωράει.
Μετά η συσκευασία βάφεται συνήθως μέσα στην ίδια μονάδα αλλά μερικές φορές μπορεί να το αναλάβει κάποια άλλη εργοστασιακή μονάδα. Άρα έχουμε και ρύπους από την μεταφορά των κάμποσων τόννων μπουκαλιών, και σπατάλη ενέργειας. Εγώ πάντως έχω βάλει λάμπα εξοικονόμησης ενέργειας στο πορτατίφ μου.
Μετά το βάψιμο πρέπει να πλυθεί η συσκευασία και να αποστειρωθεί. Απ ότι ξέρω γίνεται με ατμό. Και ενέργεια και νερό. 
Τέλος η φιάλη γεμίζεται και μεταφέρεται στο καταναλωτικό κοινό. 


Τώρα θα μου πείτε ότι μπορούμε να ρίξουμε το μπουκάλι τον μπλε κάδο και να το ανακυκλώσουμε. 
Μόνο που έτσι τους χαρίζουμε την πρώτη ύλη, δεν χρειάζεται να σκάβουν και πολύ. Άλλα μπαίνει άλλος ένας ενεργοβόρος κρίκος. Αυτός της μεταφοράς των ανακυκλώσιμων υλικών, της επεξεργασίας και διαχωρισμού, την τελική επεξεργασία. Και φυσικά της μεταφοράς με όλους τους ρύπους των πετρελαιοκινητήρων. 


Αλλά τις τύψεις για την καταστροφή του περιβάλλοντος πρέπει να την έχει ο πολίτης. Η μάζα. Να έχουν τύψεις και που αναπνέουν και εκπέμπουν διοξείδιο του άνθρακα. Πρέπει να αγοράζουν προϊόντα από εταιρείες που διαφημίζουν την πράσινη ανάπτυξη. Να χαρίζουν τις συσκευασίες τους στις εταιρείες ανακύκλωσης για να τις ξαναγοράσουν και να έχουν την ιδέα ότι σώζουν το περιβάλλον.


Να δείτε που σε λίγα χρόνια θα καταργηθούν οι θρησκείες διότι δεν θα μπορούν να εμφυτεύουν άλλο ενοχές στους ανθρώπους και θα αναλάβουν δράση οι οικολογικές οργανώσεις. 




Άσχετο αλλά πήρε το μάτι μου μια πολύ καλή δραστηριότητα των Atenistas που έβαψαν μια στοά. Την ''καθάρισαν'' από τα γκράφιτι και την έβαψαν σε ένα πρασινολαχανί χρώμα. Σαν το χρώμα από την στολή του χειρούργου.  Θα ήθελα να μάθω που έγινε αυτό το χαπενινγκ για να περάσω τον άλλο μήνα να θαυμάσω τα νέα γκράφιτι. Τα γκράφιτι είτε το θέλουμε είτε όχι βάζουν χρώμα και ερωτήματα αλλά και χιούμορ στην ζωή μας χωρίς να φαίνεται ο δημιουργός . Αρκετά φάγαμε  όλα αυτά τα αποστειρωμένα δήθεν πράματα.   

 Κεικ με μέλι (απλά απίθανο)






3 φλυτζάνια αλεύρι
1 φλιτζάνι βούτυρο 
μισό φλιτζάνι μέλι
μισό φλιτζάνι ζάχαρη
3 αυγά 
1 κουταλάκι σόδα
1 σφηνάκι κονιάκ




Σε μια κατσαρόλα βάζουμε το μέλι το βούτυρο και την ζάχαρη, να βράσουν και να ομογενοποιηθούν. Αφήνουμε το μείγμα να κρυώσει. Ρίχνουμε (μέσα στο μείγμα) τα αυγά χτυπημένα. Ανακατεύουμε. Ρίχνουμε το αλεύρι το κονιάκ και την σόδα. Ανακατεύουμε και ψήνουμε στους 200 βαθμούς για μια ώρα.




Υ.Γ. Μετά από τόσο καιρό απουσίας σας παρουσιάζω ένα κεικ τεμπέλικο? είμαι απαράδεκτος.