Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011

active: Απαγόρευση καλλιέργειας τροφίμων ακόμα και στον κήπο

"Αν οι άνθρωποι αφήσουν την κυβέρνηση να αποφασίζει τι τροφή θα τρώνε και τιφάρμακα θα παίρνουν, τα σώματά τους θα είναι σύντομα σε τόσο θλιβερή
κατάσταση όσο είναι οι ψυχές εκείνων που ζούν σε καθεστώς τυρρανίας."
Τόμας Τζέφερσον


Ηδη στην Αμερική έχει ξεκινήσει η εφαρμογή του νόμου που έχει κατατεθεί στο
Κογκρέσο και αφορά την απαγόρευση καλλιέργειας οργανικών τροφών.


Με λίγα λόγια την απαγόρευση του σπιτικού κήπου για την επιβίωση της
οικογένειας.


*Οποιος λοιπόν δεν θέλει να ενταχθεί στους κανόνες της Παγκοσμιοποίησης και
θα θελήσει να κάνει ένα μικρό κήπο για να ζεί αυτός και η οικογένειά του, θα
χαρακτηρίζεται επικίνδυνος και θα δέχεται πρόστιμα και κατασχέσεις προϊόντων
καθώς αυτά θα αποτελούν «κίνδυνο για την δημόσια υγεία».*


Το όνομα του νόμου αυτού είναι «Νόμος Συγκλήτου S 510 Εκσυγχρονισμός
Ασφάλειας Τροφίμων», σύμφωνα με τον οποίο χαρακτηρίζεται παράνομη η
καλλιέργεια και αποθήκευση σπόρων.


Ο νόμος της Συγκλήτου «510» για τον εκσυγχρονισμό της ασφάλειας των τροφίμων
έχει χαρακτηριστεί ως ο πιο επικίνδυνος νόμος στην ιστορία των ΗΠΑ.


Ο νόμος θα δίνει το δικαίωμα στην κυβέρνηση των ΗΠΑ να απαγορεύει ή να
νομιμοποιεί το μέχρι τώρα δικαίωμα όλων για την καλλιέργεια, το εμπόριο και
την μεταφορά όλων των τροφίμων.
*Ο νόμος δίνει το δικαίωμα στον «Μεγάλο Αδερφό» να ρυθμίζει μέχρι και την
καλλιέργεια ντοματών στην αυλή του σπιτιού μας.*


Δίνει το δικαίωμα στην κυβέρνηση να συλλαμβάνει και να φυλακίζει ανθρώπους
που πωλούν αγγούρια στην λαϊκή. Θα ποινικοποιεί την μεταφορά οργανικών
τροφών αν δεν συμμορφώνεται κάποιος με τους κανόνες των αρχών.














Από http://activepropaganda.blogspot.com/2011/02/blog-post_2427.html



Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

Σοκολατένια μηλόπιτα

Πριν ξεκινήσω το ποστ σας προτείνω να διαβάσετε την φάρμα των ζώων του Όργουελ. 


 Υπάρχει ένα σύνδρομο το οποίο οι ψυχολόγοι ονομάζουν σύνδρομο της Στοκχόλμης. 
Είναι το σύνδρομο που το θύμα δένεται συναισθηματικά με το θύτη. 


Κάτω από καταστάσεις ακραίων βίαιων συναισθημάτων, ο εγκέφαλος του θύματος τρελαίνεται και λειτουργεί παράδοξα για να αντεπεξέλθει στην ψυχολογική και σωματική βία που του ασκείτε.      


Διαβάστε το άρθρο εδώ και βγάλτε χρήσιμα συμπεράσματα, πρώτον για την ζωή σας και δεύτερον για την κοινωνία μας γενικότερα.


Σοκολατένια μηλόπιτα για την φίλη μου Μαρία 


ζύμη
200 γρ αλεύρι
125 γρ βούτυρο αγελάδος
1 πρέζα αλάτι
3-4 κουταλιές της σούπας μέλι
4 κουταλιές της σούπας κακάο
2 κρόκοι αυγών.
50 γρ σοκολάτα πικρή τριμμένη 




γέμιση
4 μήλα καθαρισμένα και κομμένα σε λεπτές φέτες
τα ασπράδια των αυγών
λίγο μοσχοκάρυδο.






Σε μια λεκάνη ανακατεύουμε το αλεύρι μαζί με το κακάο και το αλάτι.
Προσθέτουμε το βούτυρο σε κομματάκια και ζυμώνουμε για να γίνουν ψίχουλα.
προσθέτουμε τα αυγά το μέλι και ζυμώνουμε για πάρουμε μια μαλακιά ζύμη. Ίσως χρειαστεί να προσθέσουμε λίγο αλεύρι.
Ανοίγουμε φύλο και το βάζουμε σε ένα σκεύος για τάρτες. Το βάζουμε στην κατάψυξη για κάνα 10λεπτο να παγώσει.


Βγάζουμε από την κατάψυξη και με ένα πινέλο απλώνουμε μια στρώση από τα ελαφρώς χτυπημένα ασπράδια. 
Βάζουμε την τριμμένη  σοκολάτα και από πάνω τα μήλα σε στρώσεις.
Περνάμε με ένα πινέλο τα μήλα με το υπόλοιπο ασπράδι και ψήνουμε για 40 λεπτά σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς.




Ένα πικρό γλυκό 









Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Νέο στυλ.













                                                                 by eleftheria kotsou




Νέο στυλ απέκτησε η σελίδα του blog χάρη στην πολύ ταλαντούχα γραφίστρια που έχει επιμεληθεί και το λογότυπο. Δουλειά της μπορείτε να δείτε εδώhttp://ekotsou.blogspot.com/

Και φυσικά την στηρίζουμε με την ψήφο μας, κάνοντας ένα απλό κλικ στο like κάτω από την αφίσα της, που  λαμβάνει μέρος σε έναν παγκόσμιο διαγωνισμό αφίσας που γίνετε στην Αυστραλία. Ο σύνδεσμος είναι εδώ  http://positive-posters.com/posters/profiles/?pid=1183 για να ψηφίσετε θα πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι στο facebook και να έχετε κάνει login πριν.  

Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011

Όχι άλλη κρέμα γάλακτος........ έλεος.......PESTO GENOVESE


Αν θέλετε να πετάξετε τα λιγοστά λεφτά σας, μπορείτε να μου πείτε να σας προτείνω ένα κάμπινγκ που τόλμησα και πήγα.

 Οκ περνάω οικονομικές στενότητες δεν είμαι ο μόνος. 
Δεν έκανα διακοπές και είπα να πάω το τριήμερο της Παναγίας σε ένα κάμπινγκ καμιά ώρα μακριά από την Αθήνα. 
Φτηνές τιμές το διαφήμιζε φτηνή ποιότητα μας βγήκε.


Δεν στέκομαι στην λεπτομέρεια που δεν κλείσαμε μάτι όλη νύχτα, διότι μια ο ένας είχε νταλκάδες και έβαζε στο σκυλο-ποπ-λαϊκό-ροκ-ραπ-σκυλό τραγούδι του τέρμα τα γκάζια 3 ή ώρα τα μεσάνυχτα. Μια οι άλλοι βάλθηκαν να στήσουν την πρώτη σκηνή της ζωής τους στις 2 ή ώρα την νύχτα χωρίς φακό και με μια παλαβιάρα γκόμενα-καμένο μυαλό και μαλλί, να ουρλιάζει στον φίλο της που διάολο να κρεμάσει το κώλο-φαναράκι της. 
Κάτι η άλλη η παλαβιάρα αλκοόλα τσακωνόταν με τον φίλο της, που παρεμπίπτοντος ο άνθρωπος ήταν τζέντλεμαν απέναντι της την ώρα που αυτή τον απειλούσε οτι θα του κόψει τα αρχίδια και άλλα σεξουαλικού περιεχομένου απειλές.  


Δεν στέκομαι στην λεπτομέρεια που οι καθαρίστριες καθάριζαν τις τουαλέτες με νερό, σκέτο νερό.


Δεν στέκομαι στην λεπτομέρεια που ο ένας και μοναδικός καταψύκτης του κάμπινγκ ήταν μια ρώσικη ρουλέτα. Θα κολλήσω σαλμονέλα ή δεν θα κολλήσω; 
Αν δεν έχετε δει κοινόχριστο νεροχύτη γεμάτο ως πάνω με νερό και μέσα του πεταμένα χύμα κοτόπουλα και σουβλάκια για να ξεπαγώσουν, με τα ζουμιά να έχουν κάνει free art στο πάτωμα έ δεν έχετε δει τίποτα. Σκέφτομαι την εικόνα σε συνδυασμό με τις μυρωδιές του καταψύκτη και ακόμα έχω να πλησιάσω κοτόπουλο. 


Αν δεν έχετε δει άτομα να πλένουν τα φρούτα τους στους νιπτήρες των κοινόχρηστων αποχωρητηρίων που όπως είπα το μόνο χλώριο που τους απολύμανε ήταν το χλώριο με το οποίο χλωριώνει η ΕΥΔΑΠ το νερό. Τότε δεν ξέρω τι να άλλο να πω. 


Δεν με πείραξε ούτε η  φάτσα του υπεύθυνου που κάθε λίγο και λιγάκι ξεπρόβαλε μπροστά μας από τα πιο απίθανα μέρη. Τσα.
''Πως περνάμε καλά; καλά;'' Τσα.




Αυτό που με πείραξε ήταν ο μαλάκας ο σεφ που με κορόιδεψε μέσα στα μούτρα μου. 


Ερώτηση εγκυκλοπαιδική απευθύνετε σε σας αναγνώστες. 


- Πόση κρέμα γάλακτος περιέχει η σάλτσα PESTO GENOVESE ; 


Για την ιστορία ο μαλάκας που αυτοαποκαλείται σεφ και ο εξαίρετος υπεύθυνος  του κάμπινγκ που μας τον διαφήμιζε σαν την λαμπρή διαφορά, μου έφεραν μπροστά στα μούτρα μου μια μερίδα σπαγγέτι με πέστο. Φτιαγμένη από παραβρασμένα ανάλατα σπαγγέτι με πολύ μα πάρα πολύ κρέμα γάλακτος και δύο τρία φύλλα ψιλικομμένου βασιλικού.


Έκανα παράπονα, αλλά στον βρόντο. Ο υπεύθυνος με το ''χαμόγελο δεν τρέχει τίποτα'' προσπαθούσε να με πείσει ότι ο σεφ είναι πολύ καλός.






Συνταγή  PESTO GENOVESE  (ας την διαβάσουν όποιοι πρέπει να την διαβάσουν.)
για 4 άτομα


Πλατύφυλλος βασιλικός γύρω στα 50γρ
μισό ποτήρι περίπου ελαιόλαδο 
6 κουταλιές της σούπας τριμμένη παρμεζάνα  reggiano 
2 κουταλιές της σούπας τριμμένο πεκορίνο
2 σκελίδες σκόρδο 
1 κουταλιά της σούπας κουκουνάρι
εναλλακτικά μπορείτε να βάλετε και καρύδια ή μείγμα αυτών των καρπών
χοντρό αλάτι




 Λοιπόν πρέπει να έχετε στο μυαλό σας να το δουλέψετε γρήγορα σε ένα γουδί, για να μην οξειδωθούν τα φύλλα. 
Πλένετε τα φύλλα με κρύο νερό και τα αφήνετε να στεγνώσουν,
Στο γουδί ρίχνετε την μια σκελίδα με λίγο αλάτι και πολτοποιήστε ελαφρά. 

Ρίξτε τα μισά φύλλα σε δόσεις, χτυπάτε ελαφρά σαν να ανακατεύεται περισσότερο παρά σαν να χτυπάτε. Ρίξτε την άλλη σκελίδα με λίγο αλάτι, χτυπήστε ελαφρά μέχρι να λιώσει και ρίξτε σε μερίδες τα υπόλοιπα φύλλα.
Όταν γίνουν ένας πολτός ρίξτε τα τυριά ανακατέψτε και μετά ρίξτε σιγά σιγά το λάδι, μπορεί να μην το ''πιει'' όλο. Δοκιμάστε σε γεύση διορθώστε στο αλάτι και έτοιμο. Σερβίρεται με τομάτες, ''δένεται'' με σάλτσα τομάτας, ή ταιριάζει με σπαγγέτι.







Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

Νιόκι-gnocchi. Φάε κάτι πριν πας στην πλατεία, μην φας πάλι ''βρώμικο''

Όλο και πιο αραιά κάνω δημοσιεύσεις, αλλά δεν νομίζω να ενοχλεί κάποιον. Το θέμα όμως που έχει εγκατασταθεί στα στόματα των περισσότερων Ελλήνων δεν είναι το χρονικό διάστημα που κάνω δημοσιεύσεις. Είναι προφανώς το μνημόνιο, η σκληρή φορολογική στρατηγική της κυβέρνησης και πάνω απ όλα η ανεργία. 



Δεν μου αρέσει η κατάσταση στην οποία έχουμε έρθει, αλλά δεν μου άρεσε και η κατάσταση στην οποία ήμασταν. Βρίστε με όσο θέλετε, αλλά ήμουν από αυτούς που δεν ήθελαν τους ολυμπιακούς αγώνες στην Ελλάδα, δεν ήθελα να βλέπω φυγόπονους συμπολίτες μου να προσπαθούν με πλάγιους τρόπους να βολεύονται στο δημόσιο, δεν μου άρεσε η οικονομική ανισότητα μεταξύ δημοσίου υπαλλήλου και ιδιωτικού υπαλλήλου. Που οι οικονομικές απολαβές ενός απλού δημοσίου υπαλλήλου με τα επιδόματα έφτανε μιάμιση φορά και μερικές φορές δύο φορές πάνω από τον αντίστοιχο του ιδιωτικού. Δεν μου άρεσε η ασφάλεια που παρείχε η δουλειά του δημοσίου ενώ σε αντίθεση με τον ιδιωτικό τομέα επικρατούσε η ανασφάλεια, οι χαμηλοί μισθοί, η καταστρατήγηση του ωραρίου, η ανασφάλιστη εργασία και γενικά η εκμετάλλευση. Δεν μου άρεσε που μερικοί μπορούσαν να ''τελειώνουν'' τις δουλειές τους με ένα τηλεφώνημα ενώ άλλοι συμπολίτες έπρεπε να αντιμετωπίσουν το τέρας της γραφειοκρατίας που λειτουργούσε σε πολλές περιπτώσεις εκδικητικά απέναντι στον φουκαρά πολίτη που τόλμησε να διακόψει τον πρωινό καφέ+τσιγάρο του δημοσίου υπαλλήλου. 


Δεν μου άρεσε να βλέπω εκλεγμένες κυβερνήσεις και βουλευτές με κριτήρια τα προσωπικά συμφέροντα το κάθε ψηφοφόρου. Που μεταφράζονται πάντα σε χρήματα, είτε από εργολάβους είτε από υποψήφιους δημόσιους υπαλλήλους, είτε από αγρότες που θέλανε επιχορηγήσεις ή αποζημιώσεις για να τα επενδύσουν σε γαρύφαλα σκυλάδικου και μερσεντές.  Δεν μου άρεσε που πολλές φορές οι νόμοι εφαρμόζονταν μόνο στους οικονομικά αδύναμους. 
Δεν μου άρεσε ο κοινωνικός ρατσισμός και ο ρατσισμός γενικότερα, ιδίως όταν αυτός προερχόταν από τα σώματα ασφαλείας.
Δεν μου άρεσε να βλέπω περιοχές της Ελλάδας που να μην είναι παραγωγικές και το μοναδικό τους εισόδημα να είναι οι φοιτητές κάποιου πανεπιστημίου ή οι στρατιώτες κάποιου στρατοπέδου.
Δεν μου άρεσε να βλέπω τα πακέτα που μας έδινε τόσα χρόνια η ευρώπη να μην έχουν μεταφραστεί (σε μεγάλο μέρος) σε επενδύσεις και ανάπτυξη.
Δεν μου άρεσε να βλέπω ένα τεράστιο κομμάτι της αγοράς να κινείται με χρήματα του δημοσίου είτε αυτό προερχόταν από το πλεόνασμα του μισθού των δημοσίων υπαλλήλων είτε από άλλες πηγές.
Δεν μου άρεσε ο υπερκαταναλωτισμός που επικρατούσε με δάνεια από τις τράπεζες. Δεν μου άρεσε που έπερναν δάνειο ακόμα και για τις διακοπές, μην και δεν κάνουμε χλιδάτες διακοπές φέτος.
Δεν μου άρεσε όλη αυτή η επίδειξη υπεροψίας που επικρατούσε κάθε σαββατόβραδο.
Δεν μου άρεσε που δεν υπήρχε η ευγένεια, ο σεβασμός και η αξιοκρατία.


Και ξαφνικά χρεοκοπήσαμε. 


Και ξαφνικά άρχισαν να βγαίνουν στους δρόμους, και να διαδηλώνουν άνθρωποι που δεν έχουν ξαναδιαδηλώσει ποτέ στη ζωή τους.Άνθρωποι που μέχρι πρόπερσι έβριζαν κάθε διαδηλωτή που έψαχνε το δίκιο του. Έβριζαν γιατί τους έκλειναν το δρόμο, τους χάλαγαν την πελατεία από τα μαγαζιά τους,
 επειδή ήταν η ομάδα τους,έ συγνώμη το κόμμα τους, ήταν στην εξουσία και ήταν όλα καλά γι αυτούς.




Κάθε καρυδιάς καρύδι μαζεύτηκε στην πλατεία συντάγματος για να κάνουν μια διαμαρτυρία copy-paste από Ισπανία. Τι κάναν οι Ισπανοί? κάθονταν στην κεντρική τους πλατεία και περίμεναν να τους λυπηθεί η κυβέρνηση τους και να αποσύρει τα μέτρα λιτότητας. Το είδαν οι συμπολίτες μας και σκέφτηκαν ότι μια διαμαρτυρία καθιστική θα ήταν πολύ καλή ιδέα, μιας και σαν λαός έχουμε εξασκηθεί στο να καθόμαστε.
Οπότε συγκεντρώθηκαν: προδομένοι εθνικιστές, πικραμένοι δημόσιοι υπάλληλοι, χίπιδες που κάνουν ψυχανάλυση αλά αμερικέν, αριστερές οργανώσεις που μέχρι τώρα κάναν τις συγκεντρώσεις της οργάνωσης σε ένα τραπέζι με τέσσερις καρέκλες, σουβλάκια, λουκάνικα, ποπ-κορν, φιστίκια, μαλλί της γριάς.






Τα κύρια συνθήματα και αιτήματα είναι, να επιστραφούν τα κλεμμένα και το να υπάρξει πραγματική δημοκρατία τώρα.


 Ά και το σημαντικό η μούντζα στη βουλή. Μαζεύονται πολλοί και περνάν την ώρα τους μουτζώνοντας το κτίριο της βουλής. Πολύ επαναστατικό, με αυτήν την κίνηση έχουν διορθωθεί πολλά προβλήματα ανά τον κόσμο.


Για να καταλάβω, όλες οι κυβερνήσεις που έχουν ανέβει μέχρι τώρα στην κυβέρνηση έχουν έρθει με την βία; με τα τανκς; 
Μα φυσικά όχι! με δημοκρατικές διαδικασίες έχουν εκλεχθεί από τον λαό. Έχουν πάρει τον ψήφο του λαού για να κυβερνήσουν. 
Αν οι ψηφοφόροι έχουν ψηφίσει με γνώμονα το προσωπικό τους συμφέρων, τότε δεν τους φταίει η δημοκρατία. Δεν τους φταίει η δημοκρατία, που εκλέγουν βουλευτές που δεν ξέρουν να αρθρώσουν λόγο, μόνο και μόνο επειδή προσβλέπουν οικονομικά οφέλη από την εκλογή τους.


Έχετε δει πολλούς να επιστρέφουν κλεμμένα ιδίως όταν ισχυρίζονται οτι είναι αθώοι;  










Η αίσθηση που μου άφησε η πλατεία είναι η νοσταλγία του νεοέλληνα από το βολεμένο άμεσο παρελθόν του. 




Δυστυχώς όλοι μας φταίξαμε και καλά να πάθουμε αυτά που παθαίνουμε. 
Με δυστυχούν όλες οι πλευρές, και των ''αγανακτισμένων'' που επιθυμούν να επιστρέψουμε σε μια ποιότητα ζωής που με έβρισκε αντίθετο , 
 και της κυβέρνησης που μας καλεί να εξαθλιωθούμε για να σωθούν τράπεζες και κυβερνητικός μηχανισμός, 
 αλλά και όλων αυτών που αντιτείνονται στην δημοκρατία σαν θεσμό-πολίτευμα. 

Ας μην ξεχνάμε ότι να νομίσματα της χούντας έγραφαν πάνω τους : ''δημοκρατία της Ελλάδος''






Δεν έχει αλλάξει η νοοτροπία των νεοελλήνων (καμία σχέση με τους παλιούς ) , όλα αυτά που με ενοχλούσαν δεν έχουν αλλάξει και ούτε μου φαίνεται φως στον ορίζοντα. Απλά έχουν τελειώσει τα χρήματα.








Νιόκι-gnocchi


υλικά
1 κιλό πατάτες βρασμένες
250γρ αλεύρι
1 αυγό


διαδικασία




Λιώστε τις πατάτες, ανακατέψτε με το αλεύρι και το αυγό και κάντε μια ζύμη. Αφήστε για μισή ώρα. Κάντε με την ζύμη μπαστουνάκια χοντρά όσο το δάχτυλό σας. Κόψτε τα σε κομματάκια 2-3 εκ.  Βάλτε αλατισμένο νερό να βράσει. Ρίξτε τα νιόκι. Όποιο ανεβαίνει στην επιφάνεια τα βγάζετε και το βάζετε σε μια πιατέλα. Τρίβετε τυρί από πάνω.






  




Κυριακή 15 Μαΐου 2011

Αγκινάρες σε σιμιγδαλένιο φύλλο.

Οι ημέρες είναι περίεργες σαν ο θεός της βλακείας κατέβηκε και εγκαταστάθηκε για τα καλά μέσα στα κεφάλια μας. 
Η φτώχεια φέρνει μιζέρια και βια. Και η βια γεννάει πιο πολύ βια . Και  όταν οι πιο ψύχραιμοι και λογικοί αδυνατούν να συγκρατήσουν τις δύσκολες καταστάσεις τότε τα πράγματα παρεκτρέπονται σε ένα γαϊτανάκι παραλογισμού, φόβου, μίσους και βίας. 


Ο κόσμος διαδηλώνει για τους χαμένους τους μισθούς, τις χαμένες δουλειές, την ανεξέλεγκτη ακρίβεια, την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής που έχει φέρει στην ζωή μας η κακή διαχείριση των οικονομικών του κράτους από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, σε συνδυασμό με το διεθνές νομισματικό ταμείο που μας έχει κατσικωθεί στον σβέρκο μας σαν κερατάς.


Οι αστυνομικοί των ματ ψάχνουν ευκαιρία για να ξεσπάσουν τα νεύρα τους απέναντι στους διαδηλωτές. Γι αυτό και τους χτυπάνε κρατώντας τα γκλοπ ανάποδα ώστε να χτυπάει πάνω στο κεφάλι η μεταλλική λαβή. 
Αποτέλεσμα ένας άνθρωπος σε καταστολή από τα βίαια χτυπήματα που δέχθηκε στο κεφάλι, ένας άλλος έχασε την σπλήνα του και πολλοί άλλοι τραυματίες.
Προφανώς στα παιδιά των ματ τους αρέσει που η διαχείριση της χώρας έχει περάσει στα χέρια του ΔΝΤ και γι αυτό τσαντίζονται τόσο πολύ με αυτούς που διαδηλώνουν ενάντια. 


Ο κύκλος της παράφρονης  βίας συνεχίστηκε με την δολοφονία ενός συμπολίτη μας για να του κλέψουν μια βιντεοκάμερα. Και αυτό ήταν το έναυσμα για να ξεσπάσουν ρατσιστικές επιθέσεις από ακροδεξιούς σε μετανάστες. Λες και φταίνε όλοι οι μετανάστες για την δολοφονία του συμπολίτη μας. Αποτέλεσμα άλλη μια δολοφονία και πολλοί τραυματισμοί. Την θεωρία ότι οι μετανάστες φταίνε για όλα δεν μπορώ να το καταλάβω με τίποτα.
Όταν από την στιγμή που σαν λαός υπήρξαμε πρόσφυγες και μετανάστες. 


Με λίγα λόγια έχουμε πνιγεί στα σκατά.


















Αγκινάρες με σιμιγδαλένιο φύλλο.


για 6 άτομα


για το φύλλο
120 γρ σιμιγδάλι 
220 γρ νερο
1 πρέζα αλάτι
1 κουταλιά ελαιόλαδο


για την γέμιση


4 αγκινάρες 
4 σκελίδες σκόρδο
1 κρεμμύδι
4 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο
1 ποτήρι του κρασιού λευκό κρασί.
αλάτι πιπέρι




ακόμα θα χρειαστούν


50γρ αλμυρό τυρί πχ πεκορίνο
2 κρόκοι αυγών 






Σε ένα μπολ ρίχνουμε τα υλικά για το φύλλο, ανακατεύουμε καλά και το αφήνουμε στην άκρη για μια ώρα.


Καθαρίζουμε τις αγκινάρες και της φυλάμε σε ένα μπολ με νερό και το χυμό ενός λεμονιού. Σε μια κατσαρόλα  ρίχνουμε τα υλικά της γέμισης και αφήνουμε να σιγοβράσουν για 15 λεπτά σε μέτρια φωτιά.


Εν τω μεταξύ γεμίζουμε μια κατσαρολίτσα με νερό και πάνω της βάζουμε ένα αντικολλητικό τηγάνι, κάτι σαν μπεν μαρί. Αφήνουμε να βράσει το νερό και να ζεσταθεί το τηγάνι. Με ένα πινέλο 4 εκατοστών πλάτος παίρνουμε από την ζύμη και απλώνουμε στο τηγάνι μέχρι να καλυφθεί καλά ο πάτος του. Αφήνουμε να στεγνώσει καλά το φύλλο και το βγάζουμε. Συνεχίζουμε μέχρι να τελειώσει η ζύμη.


Παίρνουμε τις αγκινάρες και τις κόβουμε σε μικρά κομματάκια τις βάζουμε σε ένα μπολ και τις ανακατεύουμε με το τυρί και τα αυγά.


Παίρνουμε ένα φύλλο βάζουμε λίγη γέμιση στο κέντρο και το διπλώνουμε στα τέσσερα ώστε να κάνουμε ένα δεματάκι.


Αφού τελειώσουμε με τα δεματάκια, βάζουμε ένα τηγάνι στην φωτιά ρίχνουμε λάδι και τα τηγανίζουμε για κάνα λεπτό έτσι ώστε να γίνουν χρυσαφένεια και τραγανά.








  
    

Σάββατο 16 Απριλίου 2011

Κέικ με μέλι από την Κεφαλλονιά γιατί η ζωή θέλει γλύκα. Και άλλη μια δόση οικολογικής ανησυχίας

Οικολογία σου λένε μετά, πρόσεχε το περιβάλλον, οι εταιρείες έχουν μπει για τα καλά στο παιχνίδι κατασκευής ενοχών. Κάνουν τον καταναλωτή να αισθάνεται ενοχές επειδή τα εργοστάσια μολύνουν ασύστολα τον πλανήτη, δεν πάω μακριά, μέχρι τον Ασωπό πάω και έρχομαι πάλι πίσω ξεροσταλιασμένος. 
 Ενοχές διότι ο καταναλωτής οφείλει να αγοράσει αυτοκίνητα με μειωμένους ρύπους από την αντίστοιχη εταιρεία που έχει δώσει ένα σκασμό λεφτά για να διαφημίσει τα νέα της προϊόντα. Ένα σημαντικό βήμα για την διάσωση της γης. Και εγώ ο ανόητος, νόμιζα οτι η γη είχε γίνει σκατά  από την επεξεργασία του πετρελαίου και τα παράγωγά του, άντληση,διύλιση, καύση, πλαστικά. Σπασμένες πλατφόρμες που σπέρνουν τον θάνατο σε ολόκληρες χώρες, βλέπε κόλπο του Μεξικού.
  Αλλά ο καταναλωτής φταίει για την ρύπανση του περιβάλλοντος για την επιλογή του να μην αγοράζει καθαρότερα καύσιμα.


  Όταν ήμουνα μικρός είχα μια συνήθεια να πίνω αναψυκτικά από γυάλινα μπουκάλια, έπειτα από λίγα χρόνια άρχισαν να εμφανίζονται τα πλαστικά (παράγωγα του πετρελαίου.)
Τα γυάλινα μπουκάλια τα επέστρεφα στον μπακάλη και αυτός μου έδινε ένα μικρό αντίτιμο το οποίο εγώ του το ξαναεπέστρεφα για να μου δώσει τσίχλες. Γίνεται και σήμερα αυτή η δοσοληψία αλλά όχι με όλα τα γυάλινα μπουκάλια. Αυτή είναι η έννοια της ανακύκλωσης. 


Έχω ένα υλικό-δεν θέλω να ξοδέψω χρήματα ή ενέργεια για να παράγω άλλο-  σου το πουλάω μαζί με το αγαθό που θες, αν θες το κρατάς αφού το έχεις πληρώσει, αν θέλεις μου το ξαναεπιστρέφεις για να το πλύνω και να το ξαναγεμίσω και σου επιστρέφω την αξία του υλικού συσκευασίας.  


Έτσι με αυτόν τον τρόπο όλοι είναι ευχαριστημένοι. 
Η εταιρεία που μειώνει το κόστος των νέων συσκευασιών. 
Ο καταναλωτής που αγοράζει ένα προϊόν σε καλή τιμή και που του επιστρέφεται ένα μέρος των χρημάτων του.
Ο πλανήτης αφού η επαναχρησιμοποίηση της συσκευασίας μειώνει τον όγκο των σκουπιδιών, ό όγκος κατανάλωσης ενέργειας για την παραγωγή νέων συσκευασιών μειώνεται, η αφαίμαξη των φυσικών πόρων μειώνεται και η ενέργεια που καταναλώνεται για την μεταφορά αυτών των νέων συσκευασιών μένει σε χαμηλά επίπεδα.




Τι συμβαίνει όμως  στις μέρες μας; Τα περισσότερα μπουκάλια δεν επιστρέφονται και για να το γενικεύσω, ο μεγαλύτερος όγκος των συσκευασιών από τα υλικά που καταναλώνουμε δεν επιστρέφονται για την επαναχρησιμοποίηση τους. Αλλά ο καταναλωτής είναι αυτός που πρέπει να έχει οικολογική συνείδηση. 


Δηλαδή για να το μεταφράσω σε ενέργειες. 
Ο καταναλωτής αγοράζει ένα μπουκαλάκι πορτοκαλάδα. Πίνει την πορτοκαλάδα και θέλει να επιστρέψει το μπουκάλι για να φάει και μια τσίχλα. Ο μπακάλης του λέει οτι η φιάλη δεν επιστρέφετε και ο καταναλωτής πετάει το μπουκάλι στον κάδο των σκουπιδιών και μένει χωρίς τσίχλα. 
Μέγα λάθος!!! αμαρτία!!!!! στον κοινό κάδο????? να τον στήσουμε στο Σύνταγμα να τον πετροβολήσουμε!!!! δεν έχει οικολογική συνείδηση!!!!
  
Το μπουκάλι για να γίνει χρειάζεται πρώτη ύλη. Και φυσικά αυτή προέρχεται από την γη. Όσο μεγαλύτερη ποσότητα μπουκαλιών τόσο μεγαλύτερη επιφάνεια γης απαλλοτριώνεται. Οικολογικό έγκλημα? όχι φυσικά τι λέτε.
Μετά η πρώτη ύλη επεξεργάζεται σε εργοστάσια, που όλοι ξέρουμε ότι το εργοστάσιο δεν καίει ενέργεια όσο η λάμπα από το πορτατίφ που έχουμε σπίτια μας. Στα οποία πρέπει να βάζουμε από τους νέους λαμπτήρες τους ακριβούς για να κάνουμε οικονομία και να προστατεύσουμε τον πλανήτη.
Το εργοστάσιο παράγει λήμματα όχι πολλά μερικούς τόννους. Αυτά δεν έχω ιδέα που καταλήγουν. Η καλή μας γη όλους μας χωράει.
Μετά η συσκευασία βάφεται συνήθως μέσα στην ίδια μονάδα αλλά μερικές φορές μπορεί να το αναλάβει κάποια άλλη εργοστασιακή μονάδα. Άρα έχουμε και ρύπους από την μεταφορά των κάμποσων τόννων μπουκαλιών, και σπατάλη ενέργειας. Εγώ πάντως έχω βάλει λάμπα εξοικονόμησης ενέργειας στο πορτατίφ μου.
Μετά το βάψιμο πρέπει να πλυθεί η συσκευασία και να αποστειρωθεί. Απ ότι ξέρω γίνεται με ατμό. Και ενέργεια και νερό. 
Τέλος η φιάλη γεμίζεται και μεταφέρεται στο καταναλωτικό κοινό. 


Τώρα θα μου πείτε ότι μπορούμε να ρίξουμε το μπουκάλι τον μπλε κάδο και να το ανακυκλώσουμε. 
Μόνο που έτσι τους χαρίζουμε την πρώτη ύλη, δεν χρειάζεται να σκάβουν και πολύ. Άλλα μπαίνει άλλος ένας ενεργοβόρος κρίκος. Αυτός της μεταφοράς των ανακυκλώσιμων υλικών, της επεξεργασίας και διαχωρισμού, την τελική επεξεργασία. Και φυσικά της μεταφοράς με όλους τους ρύπους των πετρελαιοκινητήρων. 


Αλλά τις τύψεις για την καταστροφή του περιβάλλοντος πρέπει να την έχει ο πολίτης. Η μάζα. Να έχουν τύψεις και που αναπνέουν και εκπέμπουν διοξείδιο του άνθρακα. Πρέπει να αγοράζουν προϊόντα από εταιρείες που διαφημίζουν την πράσινη ανάπτυξη. Να χαρίζουν τις συσκευασίες τους στις εταιρείες ανακύκλωσης για να τις ξαναγοράσουν και να έχουν την ιδέα ότι σώζουν το περιβάλλον.


Να δείτε που σε λίγα χρόνια θα καταργηθούν οι θρησκείες διότι δεν θα μπορούν να εμφυτεύουν άλλο ενοχές στους ανθρώπους και θα αναλάβουν δράση οι οικολογικές οργανώσεις. 




Άσχετο αλλά πήρε το μάτι μου μια πολύ καλή δραστηριότητα των Atenistas που έβαψαν μια στοά. Την ''καθάρισαν'' από τα γκράφιτι και την έβαψαν σε ένα πρασινολαχανί χρώμα. Σαν το χρώμα από την στολή του χειρούργου.  Θα ήθελα να μάθω που έγινε αυτό το χαπενινγκ για να περάσω τον άλλο μήνα να θαυμάσω τα νέα γκράφιτι. Τα γκράφιτι είτε το θέλουμε είτε όχι βάζουν χρώμα και ερωτήματα αλλά και χιούμορ στην ζωή μας χωρίς να φαίνεται ο δημιουργός . Αρκετά φάγαμε  όλα αυτά τα αποστειρωμένα δήθεν πράματα.   

 Κεικ με μέλι (απλά απίθανο)






3 φλυτζάνια αλεύρι
1 φλιτζάνι βούτυρο 
μισό φλιτζάνι μέλι
μισό φλιτζάνι ζάχαρη
3 αυγά 
1 κουταλάκι σόδα
1 σφηνάκι κονιάκ




Σε μια κατσαρόλα βάζουμε το μέλι το βούτυρο και την ζάχαρη, να βράσουν και να ομογενοποιηθούν. Αφήνουμε το μείγμα να κρυώσει. Ρίχνουμε (μέσα στο μείγμα) τα αυγά χτυπημένα. Ανακατεύουμε. Ρίχνουμε το αλεύρι το κονιάκ και την σόδα. Ανακατεύουμε και ψήνουμε στους 200 βαθμούς για μια ώρα.




Υ.Γ. Μετά από τόσο καιρό απουσίας σας παρουσιάζω ένα κεικ τεμπέλικο? είμαι απαράδεκτος.











  


     

Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

Από το jungle-report.blogspot.com '' Ανεργία και Κρίση: με τον Richard D. Wolff '' Και τα κάναμε σαλάτα


Όσοι διαβάζετε το blog μου τόσο καιρό, θα έχετε διαπιστώσει ότι η τέρψη του ουρανίσκου μου δεν είναι το μόνο που με απασχολεί. 
Αυτή η ανάρτηση είναι μια αναδημοσίευση από το blog  
jungle-report.blogspot.com














Τα όσα αναφέρει ο Ρίτσαρντ Γουόλφ στο παραπάνω βίντεο, όπως και στο προηγούμενο που είχαμε ανεβάσει, ασφαλώς έχουν άμεση σχέση με τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα και σαφώς είναι επιπόλαιο να πούμε πως αυτή η κρίση αφορά μόνο εμάς τους Έλληνες πολίτες, είναι παγκόσμια και μας αφορά όλους μαζί, γιατί η κρίση του ενός είναι και η κρίση του άλλου που έρχεται από μια σειρά ντόμινο οικονομικών καταρρεύσεων. Για την αντιμετώπιση της κρίσης, η λύση που προκρίνεται σχεδόν πάντα είναι να θεραπευτεί το κραχ του δανεισμού με νέο δανεισμό, που αν δεν πετύχει θα καλυφθεί εκ νέου με άλλο δανεισμό και πάει λέγοντας, μια αληθινά τόσο προφανής ιδέα που αποκαλύπτει τη γύμνια του καπιταλιστικού μοντέλου. Ο καπιταλισμός βέβαια περιέχει πολλά διαφορετικά μοντέλα, από τον σχεδόν σοσιαλιστικής υφής κεϋνσιανισμό μέχρι τον απάνθρωπο φιλελευθερισμό του Φρίντμαν, αλλά η ουσία είναι πως κανένα από αυτά δεν φέρνει την απόλυτη λύση ενώ η αντίπαλη μαρξιστική θεωρία ουσιαστικά δεν έχει εφαρμοστεί στην πράξη.

Προχτές η ελληνική κυβέρνηση ένιωσε ανακούφιση, σχεδόν πανηγύρισε, για την επιμήκυνση του χρέους μετά από την τελευταία Σύνοδο Κορυφής. Μόνο που η αλήθεια είναι διαφορετική, μας την επισημαίνει ο Greek Rider:

1) Χωρίς τη Βοήθεια των φίλων και συμμάχων μας πριν τη Σύνοδο Κορυφής

110 δις ευρώ (μέσο υπόλοιπο περίπου 60 δις) επί 5,2% επί 3 χρόνια μας κάνει
Συνολική Επιβάρυνση = 9,4 δις ευρώ σε τόκους.

2) Με τη Βοήθεια των φίλων και συμμάχων μας μετά τη Σύνοδο Κορυφής

110 δις ευρώ (μέσο υπόλοιπο περίπου 60 δις) επί 4,2% επί 7,5 χρόνια μας κάνει
Συνολική Επιβάρυνση = 19,4 δις ευρώ σε τόκους.

3) Αν δεν υπογράφαμε το μνημόνιο

110 δις ευρώ (μέσο υπόλοιπο περίπου 60 δις) επί 10% market επιτόκιο επί 3 χρόνια μας κάνει
Συνολική Επιβάρυνση = 18,15 δις ευρώ σε τόκους.

Συμπέρασμα
Αν δεν ζητούσαμε βοήθεια από το ΔΝΤ αλλά δανειζόμασταν κατευθείαν από τις αγορές θα μας έμενε και 1 δις ευρώ στην τσέπη! Άρα κάποιοι σύμβουλοι του Παπανδρέου μάλλον πρέπει να απολυθούν.

Είναι εκπληκτικό πως λύνει την κρίση ο πρώην μαθητής του Ρίτσαρντ Γουόλφ. Απλά αυξάνοντας τους τόκους που έχουμε να ξεπληρώσουμε επιμηκύνοντας τη διάρκεια αποπληρωμής του δανείου! Και να πανηγυρίζει το Χρηματιστήριο Αθηνών την επομένη της συμφωνίας!

Η εξάρτηση της δημόσιας περιουσίας με τα Χρηματιστήρια είναι φυσικά στενά πλεγμένη. Τα ασφαλιστικά ταμεία πχ είναι όμηροι του Χρηματιστηρίου Αθηνών καθώς μια άλλη κατάρρευσή του μετά από κείνη του 1999 θα τα παρασύρει στην άβυσσο της χρεωκοπίας με όλες τις βαριές συνέπειες στο σύστημα υγείας και ασφάλισης. Η έκρηξη της χρηματιστηριακής φούσκας επί πρωθυπουργίας Σημίτη άφησε βαθιά σημάδια αλλά ο λώρος της δημόσιας περιουσίας με τα κερδοσκοπικά παιχνίδια δεν έχει κοπεί ποτέ. Το κόστος της υγείας είναι δε τόσο βαρύ αλλά κανείς δεν έχει τη βούληση να φορολογήσει τα κέρδη των χρηματιστών που διαχειρίζονται το χρήμα των κρατικών ασφαλιστικών ιδρυμάτων. Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα από τα ΝΕΑ στις 13/03/1999 για τον τρόπο που διαχειρίζονται το χρήμα των ασφαλισμένων: «Η άνοδος των τιμών των μετοχών έχει δημιουργήσει νέες "άσπρες τρύπες" στα ασφαλιστικά ταμεία. Όσα από αυτά έχουν επενδύσει στην οδό Σοφοκλέους, βλέπουν μέρα με τη μέρα την περιουσία τους να μεγαλώνει και... παρακαλούν τον Δείκτη να μείνει σκαρφαλωμένος, τουλάχιστον μέχρι να ανοίξει η συζήτηση για τα μέτρα που αφορούν το ασφαλιστικό» ενώ μετά το κραχ του 1999 το ΒΗΜΑ σημειώνει στις 7/10/2001: «Προκειμένου να εξασφαλιστεί ότι η διαχείριση των διαθεσίμων των ταμείων θα γίνεται με επενδυτικά και μόνο κριτήρια και κατά τρόπο αδιάβλητο, οι διοικήσεις των ταμείων μέσω συγκεκριμένης διαδικασίας θα αναθέτουν το έργο της διαχείρισης σε τραπεζικούς οργανισμούς.[!] Επίσης θα αυξηθεί και το ποσοστό των κεφαλαίων που θα μπορούν τα ασφαλιστικά ταμεία να τοποθετούν σε χρηματιστηριακές επενδύσεις». Μετά την κατάρρευση του 1999 τα χρήματα ποτέ δεν επιστράφηκαν, τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν μόνιμα ζημιές, οι υπεύθυνοι δεν λογοδότησαν στη δικαιοσύνη και το μεγαλύτερο μέρος του χρήματος των μικροαποταμιευτών εξανεμίστηκε δια παντός. Και εννοείται πως ουδέποτε συζητήθηκε σοβαρά το θέμα της φορολόγησης των χρηματιστηριακών κερδών.

Όπως διαπιστώνει ο Ρίτσαρντ Γουόλφ, η σημερινή κρίση δεν είναι απλώς χρηματοπιστωτική· είναι μία συστημική κρίση, η οποία έχει τις ρίζες στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής. Έτσι, όταν ο καπιταλισμός αποτυγχάνει ρίχνει το φταίξιμο όχι σε αυτούς που αποτελούν την ηγεσία αλλά σε αυτούς που υποχρέωσε να τον αποδεχτούν. Για να διαφυλάξει τα τεράστια υπερκέρδη του αναζητά τρόπους να κερδίζουν όσο γίνεται λιγότερα οι πολίτες. Φαίνεται εκ πρώτης όψεως εξωφρενική η ιδέα γιατί, θεωρητικά, άμα μειωθεί η ζήτηση θα πέσει και η παραγωγή. Αυτό δεν ισχύει πάντοτε γιατί την οικονομική εξουσία δεν την ενδιαφέρει η κοινωνική ευημερία (αλλιώς θα ήταν... σοσιαλιστές) αλλά η ευημερία της ολιγαρχίας σε βάρος της λαϊκής μάζας. Για να το καταλάβουμε με ένα παράδειγμα, πρόσφατα η ελληνική κυβέρνηση έδωσε χαριστικές διευκολύνσεις για την ανέγερση οικοδομικών συγκροτημάτων τύπου The Mall, τα οποία τώρα καλύπτονται πίσω από το νεοπαγή όρο “θεματικά malls”, απαλλάσσοντας τους επιχειρηματίες από το λαβύρινθο της γραφειοκρατίας. Όμως αυτή η ελάφρυνση δεν αφορά την μικροεπιχειρηματικότητα! Με αποτέλεσμα οι έμποροι να στραγγίζονται ακόμα περισσότερο και να οδηγηθούν στο κλείσιμο των επιχειρήσεών τους. Με αυτό τον τρόπο δημιουργούν μια ολοένα μικρότερη αγορά ανταγωνιστών με αποτέλεσμα το χρήμα να διοχετεύεται σε λίγους επιχειρηματίες, αυτοί που ζήτησαν ουσιαστικά λιγότερη γραφειοκρατία και άρα θα αποκτήσουν περισσότερη ευελιξία στην ανάπτυξη των επιχειρηματικών σχεδίων τους δημιουργώντας ολιγοπώλια. Έτσι, οι μαζικές απολύσεις από τις πολυάριθμες μικρές επιχειρήσεις και βιοτεχνίες μπορεί να δημιουργούν στρατιές ανέργων εν τούτοις η συρρίκνωση της αγοράς δεν θα βλάψει τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα διότι θα αρπάξουν το μεγαλύτερο μέρος της πίτας. Τα καταστήματα θα συγκεντρωθούν σε αυτά τα “θεματικά malls” και τα προϊόντα θα προέρχονται από λιγότερους όσο και επιλεγμένους παραγωγούς και αντιπροσώπους, είτε εντός είτε εκτός της χώρας.

Ο Γουόλφ κάνει μια σημαντική παρατήρηση. Πως το κόστος της ανεργίας το πληρώνει το κράτος όταν κάνουν τις απολύσεις οι επιχειρηματίες. Και έτσι οι επιχειρηματίες δεν πληρώνουν γι αυτό το κόστος. Κοστίζει, όπως διαπιστώνει, λιγότερο σε μια κοινωνία η διατήρηση των θέσεων εργασίας από τις ζημιές της ανεργίας. Εδώ αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε που αποσκοπούν τα σχέδια “εξυγίανσης” προβληματικών οικονομιών σαν της Ελλάδας, με τις περικοπές θέσεων εργασιών ακόμα και από τις δημόσιες υπηρεσίες. Μετακυλούν το κόστος της ανεργίας στις ακριβές φορολογήσεις για να ξεπληρωθούν τα τοκοχρεωλύσια περασμένων δεκαετιών από τα νέα δάνεια, γιατί το πραγματικό χρέος της χώρας είναι περισσότερο οι τόκοι στους τραπεζίτες κι όχι η κρατική κακοδιαχείριση που με θαραλλέα πολιτική βούληση μπορεί να αντιμετωπιστεί. Η εγχώρια παραγωγή είναι πλέον το τελευταίο που ενδιαφέρει την ξένη και εγχώρια μεγαλοεπένδυση καθώς η ανάδυση των ασιατικών οικονομιών δημιουργεί φτηνότερα προϊόντα από φτηνότερα εργατικά χέρια. Απλό και αποτελεσματικό σχέδιο, γιατί αυτό είναι το κέρδος του τραπεζίτη και του επιχειρηματία που δανείζουν το κράτος για να τα πάρει πίσω με άλλους τρόπους. Όπως κι ένας άλλος τρόπος είναι η συζήτηση, ή μάλλον το παζάρι που άναψε για την πώληση της ελληνικής δημόσιας περιουσίας. Γιατί προετοιμάζεται αυτό το ξεπούλημα; Δεν πρόκειται ακριβώς για την αδηφάγα επιθυμία των επιχειρηματιών να αρπάξουν δημόσια περιουσία, η εξήγηση είναι λίγο πιο πεζή. Όταν ένα κράτος δεν μπορεί να αποπληρώσει ένα οποιοδήποτε δάνειο, ο εγγυητής που έχει δηλωθεί στη σύμβαση είναι το Δημόσιο. Έτσι επάνω στην αδυναμία  αποπληρωμής των δανείων, θα πρέπει να πουλήσει και τα ασημικά του σπιτιού. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι η χαριστική αποπληρωμή δανείου του Μεγάρου Μουσικής από το ελληνικό κράτος επειδή το δάνειο των 95 εκατ. ευρώ που πήρε το 2007 από την Εθνική Τράπεζα ο Χρήστος Λαμπράκης είχε για εγγυητή το Δημόσιο.

Κάντε καπιταλισμό και φιλελευθερισμό για την ευημερία του πολίτη! Εδώ γελάνε.




Διαβάστε άρθρα και συνεντεύξεις του Richard Wolff:
Περί Καπιταλιστικών Κρίσεων
“Φορολογείστε τους πλούσιους”
Οικονομικές και πολιτικές διαστάσεις της κρίσης στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ
Συνέντευξη στο ΒΗΜΑ

ΥΓ. Θα επανέλθουμε φυσικά στα θέματα της οικονομίας με καινούρια υποτιτλισμένα βίντεο τα οποία επεξεργαζόμαστε αυτή την εποχή.













Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011

φασόλια φούρνου

Κρατάς όλα τα μυστικά για τον εαυτό σου, σε μας δε λες τίποτα. Μου είπε μια φίλη μου κρητικιά. Σαν τι θέλεις να σου πω? Εσύ δεν το έχεις ανάγκη, της λέω, ο τόπος σου είναι ευλογημένος και τα μυστικά της κουζίνας εσείς τα κατέχεται και όχι εγώ. Εσύ πρέπει να μου πεις.

Τελικά δεν μου είπε τίποτα διότι η συζήτηση ξέφυγε από τα όρια της κουζίνας και επεκτάθηκε στις καλλιτεχνικές μας ανησυχίες.

Πέρα από τα καλλιτεχνικά το μάτι μου είδε μια διαφήμιση ενός σεφ με αστέρια μισελίν να μας προτρέπει να χρησιμοποιούμε αντί για αλατοπίπερο κύβους ζωμούς. Μμμμμ φίλε μου σεφ αστεράτε, που δεν σε ξέρω και ούτε με ξέρεις, δεν θα ακολουθήσω το δρόμο που νου προτείνεις. Προτιμώ το αλάτι της θάλασσας και το πιπέρι το φρεσκοτριμμένο. 
 Αλλά σε ευχαριστώ για την συμβουλή σου, όταν θα θελήσω να αποκτήσω αστέρια και λάμψη θα τους χρησιμοποιήσω. 


Φασόλια στον φούρνο με κόκκινη σάλτσα και λουκάνικο. Μια νηστίσιμη συνταγή για όσους θέλουν να αποφύγουν τα νηστίσιμα φαγητά. 
Βασικά το μενού της εκκλησίας δεν μου πολυαρέσει γι αυτό το έχω προσαρμόσει στα δικά μου μέτρα. 


Φασόλια περί τα 300 γρ
τοματάκι κονσέρβα
2-3 κρεμμύδια
2-3 σκελίδες σκόρδο
λάδι ελαιόλαδο  1 ποτήρι του κρασιού
1 κουταλιά βούτυρο αγελάδος
αλάτι 
πιπέρι ( αν θέλετε και εσείς αστέρια μισελίν βάλτε ετοιματζίδικους ζωμούς κύβους) 
ρίγανη αρκετή
1 δαφνόφυλλο
και ότι άλλο μπαχαρικό σας κάνει κέφι, εμένα μου αρέσει και το κύμινο αλλά και το πιπέρι καγιέν ή λίγο μπούκοβο.
Μην ξεχάσετε τα λουκάνικα, εμένα μου αρέσουν τα καπνιστά λουκάνικα, είναι τέλεια.


Διαδικασία




Βράζετε τα φασόλια για 10 λεπτά. Πετάτε το πρώτο νερό και τα  ξαναβάζετε να βράσουν όσο χρειάζεται για να μαλακώσουν. Εν τω μεταξύ κόβετε τα κρεμμύδια σε λεπτές φέτες. Αφού βράσουν τα φασόλια. Βάζετε σε ένα τηγάνι σε μέτρια φωτιά το βούτυρο να λιώσει, ρίχνετε τα κρεμμύδια και τα αφήνετε να πάρουν καφέ χρώμα. Δυναμώνετε την φωτιά και ρίχνετε τα σουρωμένα φασόλια. Κρατάτε λίγο από το νερό.Ανακατεύετε μέχρι να πάρουν λίγο χρώμα τα φασόλια αλατοπιπερώνετε  και κατεβάζετε από την φωτιά.
Βάζετε μια κατσαρόλα στην φωτιά και την αφήνετε να κάψει. Ρίχνετε μια κουταλιά λάδι και τα σκόρδα. Τα αφήνετε να πάρουν χρώμα. Όταν κάψει καλά το λάδι ρίχνετε τα τοματάκια. Ανακατεύετε και τα λιώνετε με μια ξύλινη κουτάλα. Αφήνετε την σάλτσα να πάρει μια ζωηρή βράση και χαμηλώνετε την φωτιά. Αλατοπιπερώνετε ρίχνετε την ρίγανη και την αφήνετε για 15 λεπτά να πήξει.Για να μην πολυλογώ αφού γίνει η σάλτσα ανακατεύετε με τα φασόλια ρίχνετε τα καρυκεύματα λίγο νερό από τα φασόλια το υπόλοιπο λάδι και τα λουκάνικα και τα βάζετε στο φούρνο για καμιά ώρα. Τα λουκάνικα μπορείτε να τα βάλετε κάπου στην μέση του ψησίματος για να μην καούν.








   


Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011

Κοτόπουλο μαριναρισμένο και ένας κανόνας : Η ταχύτητα με την οποία κινείται ένα όχημα είναι αντιστρόφως ανάλογη από το I.Q. του οδηγού του. Εκτός αν ένα όχημα κινείται με υπερβολικά χαμηλή ταχύτητα από 5 έως 25χιλ/ώρα σε δρόμο που η ταχύτητα των οχημάτων πρέπει να είναι μέχρι τα 50-60 χιλ/ώρα ή παραπάνω. Οπότε η ταχύτητα του οχήματος είναι ανάλογη με το I.Q. του οδηγού του.

Περνώντας ένα μεγάλο μέρος του πρωινού μου περιπλανώμενος στους Αθηναϊκούς δρόμους καβαλώντας την μοτοσυκλέτα μου, νοιώθω τον κίνδυνο της ανοησίας να απειλεί πάμπολλες φορές την σωματική μου ακεραιτότητα αλλά και την ζωή μου.

Παρατηρώντας τον τρόπο που οδηγάει ο καθένας και το τι οδηγεί, μπορεί άνετα κάποιος να καταλάβει, το τι νομίζει ότι οδηγάει. Και να κατανοήσει έναν απλό κανόνα, παρακαλώ να τον μάθετε απ΄έξω. 

Η ταχύτητα με την οποία κινείται ένα όχημα είναι αντιστρόφως ανάλογη από το I.Q. του οδηγού του. Εκτός αν ένα όχημα κινείται με υπερβολικά χαμηλή ταχύτητα από 5 έως 25χιλ/ώρα σε δρόμο που η ταχύτητα των οχημάτων πρέπει να είναι μέχρι τα 50-60 χιλ/ώρα ή παραπάνω. Οπότε η ταχύτητα του οχήματος είναι ανάλογη με το I.Q. του οδηγού του.

Μια κατηγορία που λατρεύω να βρίζω είναι αυτή των παπιών-σκούτερ και οτιδήποτε άλλο μηχανοκίνητο δίκυκλο από 50cc εώς 125cc.
Η πλειοψηφία αυτών των οδηγών είναι κάτι αγχωμένα ντελίβερι-κούριερ. 
Τα άτομα δεν χαμπαριάζουν τίποτα δεν έχουν αίσθηση των κινδύνων, δεν έχουν ούτε το βασικό ένστικτο της επιβίωσης. Γκαζώνουν μα γκαζώνουν πάρα πολύ. Και προσπερνάνε μα προσπερνάνε από παντού. Δεν υπολογίζουν κόκκινα φανάρια, μονόδρομους, πεζούς, πεζοδρόμια, προπορευόμενα οχήματα. Προσπερνάνε από αριστερά από δεξιά και απ όπου βρίσκουν χώρο. Είναι απλά κίνδυνοι για το ανθρώπινο είδος, μηχανοκίνητες βόμβες έτοιμες να εκραγούν πάνω στον πρώτο ανυποψίαστο που θα τους αγνοήσει. 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ντελίβερι έχει καταφέρει και έχει τρυπώσει μεταξύ του πεζοδρομίου και δεξιά ενός αυτοκινήτου που έχει σταματήσει  σε κόκκινο φανάρι ενός κεντρικού δρόμου. Ο οδηγός του αυτοκινήτου συνεπέστατος έχει σταματήσει κανονικά και έχει βγάλει φλας για να στρίψει δεξιά όταν ανάψει το φανάρι πράσινο. 

Ε μόλις άναψε πράσινο το φανάρι ο ντελιβεράς γκαζώνει και αποφασίζει να στρίψει τελείως αριστερά για να πάει στον ακριβώς αντίθετο δρόμο. Η εμπειρία του αυτοκινητιστή απέτρεψε το ατύχημα, με λίγα λόγια έσωσε την ζωή του βλάκα του ντελιβερά, αλλά η βλακεία του ντελίβερι δεν σταμάτησε εκεί, πάτησε φρένο και άρχισε να στολίζει με άπταιστα ''γαλλικά'' τον οδηγό που του έσωσε την ζωή. 

Μια επικίνδυνη υποκατηγορία των 50cc-125cc είναι οι πιτσιρικάδες που φαντασιώνονται ότι οδηγούν μηχανές αγώνων.
Μα καλά ποιος ανεύθυνος αφήνει τέτοια άτομα να πάρουν δίπλωμα για να βγούν στους  δρόμους; Δεν θα ασχοληθώ παραπάνω, τα παιδιά φιγούρα θέλουν να κάνουν με όλες τις ολέθριες συνέπειες. Αλλά η καλύτερη υποκατηγορία είναι οι κωλόγεροι που χωρίς κράνος και με τα πόδια σε στυλ πέφτω δεν πέφτω και σκέψη του ύφους, ''έλα μωρέ μέχρι το καφενείο πάω, τι πρόκειται να γίνει;'' πάνε μέσα στην μέση του δρόμου σε ζιγκ ζαγκ επειδή δεν έχουν ισορροπία και με ταχύτητα συγκρινόμενη ενός μαστουρωμένου σαλιγκαριού.
Πολύ  επικίνδυνοι .
Σπάνε τα νεύρα του οδηγού που ακολουθεί σε χρόνο dt, οι σπαστικές κινήσεις απελπισίας για την προσπέραση του καφενόβιου γέρου μπορούν να αποβούν μοιραίες και για τους δύο. 

   Θα συνεχίσω με την επόμενη κατηγορία από  125cc εως 250cc στο επόμενο.

Και τώρα η συνταγή.



Φιλετάκια κοτόπουλου 4 στήθη κομμένα στα δύο ή 8 μπουτάκια φιλεταρισμένα (τα προτιμώ)
4 κουταλιές του γλυκού πάπρικα γλυκιά
2 κουταλιές κάρυ
1 κουταλιά σκόνη μουστάρδας 
στην άκρη του κουταλιού κύμινο
1 κουταλιά θυμάρι ξερό
αλάτι 
πιπέρι
λίγο ελαιόλαδο 2-3 κουταλιές
1 κρασοπότηρο λευκό κρασί
3 κουταλιές της σούπας λάδι για το μαγείρεμα
1 κρασοπότηρο νερό της βρύσης

Σε ένα μπωλ ρίχνεται το κοτόπουλο, Αλατίζετε και ανακατεύετε μα τα χέρια σας καλά. Ρίχνετε τα μπαχαρικά και ανακατεύετε πάλι με τα χέρια σας καλά, μάλλον πάρα πολύ καλά. Ρίχνετε το λάδι και ξανανακατεύετε καλά. Και αφού τελειώσετε με την βαρετή διαδικασία ανακατέματος του τεμαχισμένου κοτόπουλου, το βάζετε στο ψυγείο αφού πρώτα το καλύψετε με μια διάφανη μεμβράνη. Εκτός αν θέλετε να μυρίζει το ψυγείο σας για τον επόμενο μήνα κάρυ οπότε αφήστε το ξεσκέπαστο.Εγώ πάντως το καλύπτω. Το αφήνετε εκεί για μία ώρα. 
Μέχρι να ανακατευτούν τα αρώματα, παίρνετε ένα φίλτρο του γαλλικού καφέ, το βάζετε κάτω από το νερό της βρύσης. Αφού μουσκέψει το βάζετε  στην ειδική θέση της καφετιέρας, με την ειδική μεζούρα βάζετε μια καλή δόση καφέ. Στο δοχείο του νερού βάζετε νερό για έναν καφέ. (δώστε προσοχή στην λεπτομέρεια αν θέλει και άλλος να φτιάξει μόνος του.) Ανοίγετε τον διακόπτη. Περιμένετε να γίνει ο καφές, τον πίνετε και αν καπνίζετε καπνίστε και ένα τσιγάρο.

Αφού μαριναριστεί το κοτόπουλο.
Σε ένα τηγάνι που δεν είναι αντικολλητικό το βάζετε στην φωτιά και το αφήνετε να κάψει καλά. Ρίχνετε το λάδι και αφού κάψει βάζετε το κοτόπουλο.αφήστε το να ψηθεί καλά και γυρίστε το πλευρά. Α κολλήσει δεν πειράζει (στην ουσία το επιδιώκουμε). Αφού πάρει χρώμα και από τις δύο πλευρές ρίχνουμε το κρασί χαμηλώνουμε την φωτιά στο ελάχιστο. Με μία ξύλινη σπάτουλα ξεκολλάμε ότι έχει κολλήσει στον πάτο του τηγανιού. Αφού εξατμιστεί το αλκοόλ ρίχνουμε το νερό και αφήνουμε να σιγοβράσει για 20 λεπτά, μέχρι να μείνει με την σάλτσα του. Σερβίρουμε με ένα υπέροχο πιλάφι.


   

Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

Ραβιόλια με σπανάκι

 Η αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο καιρό δεν είμαι και πολύ καλά, ίσως και γι αυτό να μην έχω όρεξη να συνεχίσω κάτι που με τόσο ενθουσιασμό ξεκίνησα. 
Γι αυτό το λόγο βλέπετε και τις αναρτήσεις μου τόσο αραιά.
Κάθε εμπόδιο όμως είναι πρόκληση, ένας γρίφος που απαιτεί μια λύση. 
Κάθε τέλος σηματοδοτεί ένα νέο ξεκίνημα. 
Ούτως ή άλλως τα δύσκολα είναι το αλατοπίπερο της ζωής και σαν μάγειρας μάλλον έχω μάθει να τα χρησιμοποιώ σωστά, αν και οι φίλοι μου συνήθως γκρινιάζουν οτι μαγειρεύω ανάλατα.
Η αλήθεια είναι ότι δεν το πολυσυμπαθώ το αλάτι, δεν ξέρω γιατί αλλά δεν μου πολυαρέσει, μου αρέσουν όμως τα παστά και τα καπνιστά.
Άρα για μένα τα δύσκολα είναι το απάκι της ζωής.  
Μπαααα 
Τα δύσκολα είναι το μουρουνέλαιο της ζωής, έχει απαίσια γεύση ψαρίλας μπορείς να ζήσεις και χωρίς αυτό, αλλά αν περάσεις την απαίσια αυτή δοκιμασία τότε έχεις αποκτήσει γερό οργανισμό.
Και όπως λένε και οι αμερικάνοι και το έκανε τραγούδι ο Πορτοκάλογλου 
''ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό''.
Πολύ αμερικάνικο δεν μου αρέσει, άσε που το θεωρώ και λίγο γκανγκστερικό.
 Ένα τραγούδι από ένα αντεργκράουντ ελληνικό συγκρότημα  είχε τον εξής στίχο  
'' Τελικά όλα καταρρέουν, και όλα αυτά που έχεις να πεις δεν τα λες, τι περιμένεις λοιπόν να μεγαλώσεις?'' 
Μου είχε κάνει εντύπωση, πριν χρόνια που το είχα ακούσει. 

(Μην με παρεξηγήσετε δεν αναφέρομαι στην παρούσα  δυσμενή κατάσταση της χώρας μας, και ουτε (προς θεού )δεν είμαι από αυτούς τους γραφικούς τύπους που βλέποντας την περιουσία τους να μειώνετε και τα δικαιώματα τους να πετσοκόβονται , βγαίνουν και φωνάζουν ''ξυπνήστε έλληνες '' μπας και βρεθεί κάποιος και τους σώσει. Και αυτοί να την βγάλουν λάδι χωρίς να χρειαστεί να έρθουν αντιμέτωποι με τα λατρεμένα τους αφεντικούλια )

Πολλοί, μάλλον εγώ, ας μιλήσω καλύτερα για τον εαυτό μου δεν λέω πάντα αυτά που θέλω να πω την ώρα που πρέπει, και ούτε κάνω αυτά που θέλω όταν τα θέλω. Πολλές φορές επειδή σκέφτομαι τις συνέπειες που μπορεί να έχουν οι ενέργειες μου, αν θα στεναχωρήσω κάποιον δικό μου δικό μου άνθρωπο. Συνήθως ενεργούσα με γνώμονα το κοινό συμφέρων. Αυτό είναι πολύ καλό θα μου πείτε. Το ξέρω, θα σας πω αλλά αρκεί να μπορεί να τηρηθεί και από τους άλλους.


Ραβιόλια με σπανάκι

Για 2 1/2 μερίδες ( το έχετε ξαναδεί αυτό;)

300 γρ αλέυρι για όλες τις χρήσεις
3 αυγά
λίγο νερό
λίγο λάδι (ελαιόλαδο)
μισό κουταλάκι του γλυκού αλάτι


Για την γέμιση 


300 με 350 γρ σπανάκι πλυμένο και καθαρισμένο, τώρα πλέον το πουλάνε έτοιμο συσκευασμένο.
200γρ τυρί ρικότα ή ανθότυρο ή κατίκι δομοκού,
εγώ προτιμώ την ρικότα είναι πιο λιπαρό και κρεμώδες. Αν βάλετε ανθότυρο ή κατίκι καλύτερα να βάλετε και λίγο μασκαρπόνε ή λίγη κρέμα γάλακτος.
2 σκελίδες σκόρδο
ελαιόλαδο 2 κουταλιές της σούπας
αλάτι-πιπέρι μοσχοκάρυδο


Διαδικασία

Παιδαριώδης διαδικασία, κάνετε μια ζύμη με τα υλικά που σας γράφω παραπάνω 
την ζυμώνετε για 20 λεπτά τουλάχιστον. Δώστε προσοχή στο ζύμωμα, όσο περισσότερο τόσο το καλύτερο, αφήστε την γλουτένη να κάνει το θαύμα της.
 Αφήνετε κάνα μισάωρο να ξεκουραστεί, και μετά δώστε άλλο ένα ζύμωμα και ανοίξτε την σε λεπτό φύλλο. Αν έχετε συσκευή για ζυμαρικά ακόμα καλύτερα, αλλά αν δεν έχετε χρησιμοποιήστε τον πλάστη, κάνει πολύ καλή δουλειά.


Φτιάχνετε την γέμιση. Σε κατσαρόλα με βραστό νερό ρίξτε το σπανάκι, αφήστε το για δύο λεπτά, με το ρολόι. Στραγγίξτε το σε ένα σουρωτήρι και παγώστε το αμέσως με νερό της βρύσης. Αφήστε το στο σουρωτήρι για κάνα δεκάλεπτο να φύγουν τα πολλά νερά . 
Πάρτε ένα τηγάνι, βάλτε το στην φωτιά να κάψει, ρίξτε το ελαιόλαδο και το σκόρδο. Όταν αρχίσει να παίρνει χρώμα το σκόρδο το αφαιρείτε και ρίχνετε το σπανάκι. Αφήνετε σε μέτρια φωτιά για πέντε λεπτά περίπου μέχρι να εξατμιστούν τα πολλά ζουμιά. Το βάζετε σε ένα μπολ ανακατεύετε με το τυρί και τα καρυκεύματα και έτοιμη η γέμιση. 

 Βάζετε μπαλάκια πάνω στο μισό της ζύμης, σκεπάζετε με το άλλο μισό πιέζετε γύρο από την ζύμη, κόβετε σε τετραγωνάκια και τα βράζετε σε αλατισμένο νερό για 2 με τρία λεπτά.


Ρίξτε και λίγο βούτυρο από πάνω τους και λίγο τυρί τριμμένο.




Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011

Καλή χρονιά

Καλή χρονιά με υγεία για να μπορούμε να κάνουμε καταχρήσεις. Μια φίλη, μου έστειλε σε e mail ένα κείμενο με το τίτλο '' μια βόμβα στο τραπέζι μας ''
μου φάνηκε ενδιαφέρων, αλλά τελικά αναφερόταν στην γνωστή ιστορία της Θήβας και της ευρύτερης περιοχής που είναι μολυσμένη μέχρι τα μπούνια από τα βιομηχανικά λύματα, και απ' ότι φαίνεται θα είναι μολυσμένη και για τα επόμενα πεντακόσια χρόνια. Σας παραθέτω το άρθρο έτσι όπως δημοσιεύτηκε στο  
newsbomb.


(Είχα σκοπό να γράψω  για ραβιόλια με γέμιση από σπανάκι και ρικότα,αλλά θα την ανεβάσω αύριο. Αν σας είναι αδιάφορη αυτή η συνταγή να μου το πείτε για να μην γράφω άδικα.)

Μια «βόμβα» στο τραπέζι μας

 Πατάτες, κρεμμύδια και καρότα που φθάνουν καθημερινά στο τραπέζι μας κρύβουν θανατηφόρα δηλητήρια, μολυσμένα με επικίνδυνα βαρέα μέταλλα που συχνά είναι 1000% πιο πάνω από τα επιτρεπτά όρια.
Περιοχές στον κάμπο των Θηβών και των Οινοφύτων που παράγουν τις μεγαλύτερες ποσότητες κρεμμυδιών, καρότων και πατάτας σε όλη την Ελλάδα, έχουν δηλητηριαστεί από τα νερά του ποταμού Ασωπού που δέχονται τα απόβλητα δεκάδων βιομηχανιών της περιοχής.
Επιδημιολογική μελέτη της καθηγήτριας του πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Αθηνάς Λινού στα Οινόφυτα έφερε στην επιφάνεια ένα φοβερό μυστικό για το οποίο κανείς δεν μιλάει εδώ και πολλά χρόνια.
Οι θάνατοι από καρκίνο στην περιοχή αυξάνονται από χρόνο σε χρόνο επικίνδυνα και πολλά παιδιά εμφανίζουν αρρώστιες που δεν είναι της ηλικίας τους.
Η επικινδυνότητα των προϊόντων της περιοχής Οινοφύτων προκύπτει και από μελέτη του Εργαστηρίου Χημείας Τροφίμων του Πανεπιστημίου της Αθήνας που παρουσιάστηκε στο 7ο Διεθνές Συνέδριο «Ημέρες Αναλυτικής Χημείας» στη Μυτιλήνη.
Η μελετητική ομάδα (Χ. Κιρκίληης, Γ.Πασσιάς, Σ.Μηνιάδου - Μειμάρογλου, Ν.Θωμαϊδης και Γ.Ζαμπετάκης) αγόρασε και σύγκρινε τρόφιμα - βολβούς (καρότα, κρεμμύδια, πατάτες) από την Θήβα και τα Οινόφυτα με άλλα που έχουν παραχθεί σε περιοχές με μικρή ή καθόλου βιομηχανική δραστηριότητα.
Η ομάδα του Πανεπιστημίου Αθηνών αγόρασε 13 παρτίδες παραγωγής από καθένα από τα παραπάνω τρία τρόφιμα που καλλιεργήθηκαν στη Θήβα, από 13 σούπερ μάρκετ της Αθήνας και το κάθε ένα από αυτά αναλύθηκε 3 φορές συγκρίθηκε με 2 δείγματα από «καθαρές» περιοχές κάθε ένα από τα οποία αναλύθηκε επίσης 3 φορές.
Η μελέτη φέρνει στο φως συγκλονιστικά στοιχεία:
Καρότα που παράχθηκαν στη Θήβα και αγοράστηκαν από σούπερ μάρκετ της Αθήνας, βρέθηκαν να έχουν έως και 700% νικέλιο παραπάνω από καρότα που παράχθηκαν σε μη βιομηχανικές περιοχές. Επίσης, ενώ στα καρότα από άλλες περιοχές το χρώμιο ήταν κατά μέσο όρο 20 μg/kg, στα καρότα Θήβας έφτασε μέχρι 76 μg/kg. Ακόμα, εντοπίστηκε μόλυβδος μέχρι και 43 μg/kg, ενώ ο μέσος όρος στα καρότα από άλλες περιοχές είναι 35 μg/kg.
Διπλάσιο είναι το κάδμιο στα καρότα Θήβας από τα καρότα άλλων περιοχών.
Κρεμμύδια που παράχθηκαν στη Θήβα περιέχουν έως 688 μg/kg νικελίου, ενώ ο μέσος όρος στα κρεμμύδια άλλων περιοχών είναι μόλις 57 μg/kg, δηλαδή 640% παραπάνω.
Στα κρεμμύδια άλλων περιοχών το χρώμιο ήταν κάτω από το όριο ανίχνευσης. Παρόλα αυτά σε κρεμμύδια Θήβας βρέθηκε έως και 26 μg/kg.
Επίσης, ενώ στα κρεμμύδια άλλων περιοχών ο μόλυβδος είναι κατά μέσο όρο 24 μg/kg σε αυτά της Θήβας βρέθηκε έως και 72 μg/kg. Λίγο αυξημένες ήταν οι τιμές του καδμίου στα κρεμμύδια Θήβας σε σχέση με άλλες περιοχές.
Πατάτες που παράχθηκαν στη Θήβα περιέχουν έως 1.894 μg/kg νικελίου, ενώ στις άλλες περιοχές ο μέσος όρος είναι 78 μg/kg, δηλαδή 926% πάνω!
Κι εδώ το χρώμιο σε άλλες περιοχές ήταν κάτω από τα ανιχνεύσιμα όρια, αλλά στη Θήβα έφτασε μέχρι και 170 μg/kg. Δηλαδή 350% παραπάνω.
Βρέθηκε ακόμη στις πατάτες Θήβας έως 36 μg/kg μολύβδου, ενώ στις άλλες περιοχές ο μέσος όρος είναι 18 μg/kg. Σε λογικά επίπεδα εντοπίστηκε κάδμιο.
Με βάση αυτά τα αποτελέσματα προκύπτει ότι τα καρότα, κρεμμύδια και πατάτες Θήβας είναι κατά υπερβολικό βαθμό επιβαρημένα με πολύ επικίνδυνα βαρέα μέταλλα και κυρίως με νικέλιο, χρώμιο και κάδμιο. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι η επιμόλυνση αυτή οφείλεται στη ρύπανση του Ασωπού και του υπόγειου υδροφορέα της ευρύτερης περιοχής.
Το θέμα είναι πόσο επικίνδυνα είναι τα επίπεδα νικελίου και χρωμίου στα τρόφιμα αυτά για τον ανθρώπινο οργανισμό.
Σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου Αθηνών αν λάβουμε υπόψη την ανεκτή ημερήσια πρόσληψη νικελίου για παιδιά που είναι 300 μg την ημέρα, τότε από τα στοιχεία της έρευνας προκύπτει ότι αρκούν λίγα γραμμάρια καρότου, κρεμμυδιού και πατάτας Θήβας για να τεθεί σε κίνδυνο η υγεία ενός παιδιού!


πηγή : http://www.newsbomb.gr/apokalypseis/story/mia-bomba-sto-trapezi-mas