Δύο δημοσιεύματα που δεν μου κάνει καρδιά να μην τα μοιραστώ μαζί σας

Το πρώτο είναι από την Ελευθεροτυπία  κάντε κλίκ εδώ

Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΟΙ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΡΟΦΙΜΩΝ

Φάγαμε μόλυβδο άνευ ελέγχου

Της ΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΠΑ-ΣΟΥΛΟΥΝΙΑ rpsoul@enet.gr

Ακρως επικίνδυνο για τον καταναλωτή είναι το πολυδαίδαλο γραφειοκρατικό και αναποτελεσματικό σύστημα ελέγχου της ποιότητας των προϊόντων που διατίθενται στην αγορά. Απόδειξη, η διανομή 435.000 συσκευασιών πίτσας που διατέθηκαν στην αγορά οι οποίες, εν αγνοία ακόμη και της εταιρείας, περιείχαν αυξημένα επίπεδα μολύβδου!

Οι δημόσιες υπηρεσίες πήραν δείγμα προς έλεγχο τον περασμένο Μάρτιο και το έστειλαν για εξέταση στο Γενικό Χημείο του Κράτους (ΓΧΚ) τον Ιούλιο ενώ ο ΕΦΕΤ αγνοεί ακόμη το θέμα! Ας παρακολουθήσουμε πώς εξελίχθηκε η υπόθεση.

Στις 22/3/2010 η Νομαρχία Αθηνών (διεύθυνση Εμπορίου Νοτίου Αττικής) κάνει δειγματοληψία και στις 28/7/2010 στέλνει προς εξέταση στο ΓΧΚ το πατόχαρτο της Pizza Fan (τετράγωνο φύλλο κυματοειδούς χαρτιού που ακουμπά η πίτσα). Στις 4/8/2010 τα αποτελέσματα δείχνουν ότι το δείγμα είναι στην περιεκτικότητα σε κάδμιο και υδράργυρο σύμφωνο με τον Κώδικα Τροφίμων και Ποτών άρθρο 24. Αντίθετα, το δείγμα δεν είναι κανονικό στην περιεκτικότητά του σε μόλυβδο. Η κυματοειδής στρώση του χαρτιού που ακουμπούν οι πίτσες βρέθηκε από το Γενικό Χημείο του Κράτους να έχει μόλυβδο 4,7 φορές ή 470% πάνω από το όριο (δηλαδή, 0,0141 mg μολύβδου ανά επιφάνεια 10x10 εκατοστών), ενώ η επίπεδη στρώση του χαρτιού, επί του οποίου είναι κολλημένη η κυματοειδής επιφάνεια, έχει μόλυβδο 4,2 φορές ή 420% πάνω από το όριο (δηλαδή, 0,0125 mg μόλυβδο ανά επιφάνεια 10x10 εκατοστών).

Η Νομαρχία Αθηνών πληροφορεί το υποκατάστημά της στη Βοιωτία, το οποίο, με τη σειρά του, εντόπισε ότι παραγωγός των χαρτιών ήταν η βιομηχανία επεξεργασίας χάρτου Αλέξανδρος Αραβίδης Μονοπρόσωπη Ε.Π.Ε, με έδρα τα Σκούρτα Δερβενοχωρίων Βοιωτίας.

Το άρθρο 24 είναι σαφές για τις χάρτινες συσκευασίες που έρχονται σε επαφή με τρόφιμα. Τα χαρτιά πρέπει να είναι πρωτογενή και όχι ανακυκλωμένα. Το ζεστό ζυμάρι της πίτσας είναι γεμάτο υδρατμούς και συνεπικουρούν σε αυτό τα λιπαρά και χυμώδη υλικά της, τα οποία διαπερνούν εύκολα το ανακυκλωμένο χαρτί συμπαρασύροντας στοιχεία επικίνδυνα για τον καταναλωτή.

Ο Α. Αραβίδης, σε υπεύθυνη δήλωση που έκανε στη Νομαρχία Αθηνών, αναφέρει: «Παραδώσαμε στις αποθήκες BALAUF στον Ασπρόπυργο κατόπιν παραγγελίας από την Pizza Fan 436.800 πάτους και οι οποίοι όπως με διαβεβαίωσαν έχουν πλέον καταναλωθεί».

Πήραμε από τη Διεύθυνση Εμπορίου (Νομαρχία Αθηνών) τα πιστοποιητικά του κ. Αραβίδη, όπου αναγράφεται ότι εισάγει Testliners χαρτί. (Οι όροι είναι διεθνείς, Testliners ονομάζονται τα χαρτιά που παράγονται από ανακυκλωμένο χαρτί, αντίθετα Kraftliner ονομάζονται αποκλειστικά τα πρωτογενή, που παράγονται από κυτταρίνη δέντρων).

Ρωτήσαμε τον Α. Αραβίδη πώς βρέθηκε ο μόλυβδος και γιατί τα πιστοποιητικά γράφουν Testliners. «Το ζήτημα είναι τυπικό και όχι ουσιαστικό. Στην Ελλάδα δεν παράγουμε ανακυκλώσιμο χαρτί. Εμείς το φέρνουμε από τη Γερμανία σε ρολά. Το ανακυκλώσιμο χαρτί είναι επεξεργασμένο και πλυμένο σε ειδικά πλυντήρια για να λευκανθεί. Μη θεωρήσετε ότι υπάρχει κάποια διαφορά στην τιμή, κοστίζει 550 ευρώ ο τόνος και λίγο ακριβότερο είναι το πρωτογενές. Ο προμηθευτής μού είπε ότι για τη γερμανική νομοθεσία η περιεκτικότητα μολύβδου που διαπιστώσαμε δεν είναι επικίνδυνη. Το πρόβλημα προκύπτει γιατί η ελληνική νομοθεσία δεν είναι εναρμονισμένη με αυτή της Ευρωπαϊκής Ενωσης».

Στη συνέχεια τον ρωτήσαμε γιατί δεν ζήτησε να προμηθευτεί χαρτί που να είναι σύμφωνο με τις προδιαγραφές του άρθρου 24 ΚΤΠ της Ελλάδας: «Δεν γνώριζα το άρθρο 24 και τις δεσμεύσεις που επιβάλλει. Οποιος παθαίνει μαθαίνει, τώρα θα το εφαρμόσουμε». Αξίζει να σημειωθεί ότι η εταιρεία του έχει Πιστοποιητικό Διαχείρισης Ποιότητας ISO 2001.

Απευθυνθήκαμε και σε εταιρεία εισαγωγέων χαρτιού, όπου ο υπεύθυνος μας εξήγησε ότι το πιστοποιητικό της εισαγωγής χαρτιού, για να θεωρείται κατάλληλο για τρόφιμα, πρέπει να αναφέρεται ως πιστοποιητικό κατάλληλο για τροφές (certificate of food approval).

Η Ζωή Μούσια, από τη διεύθυνση εργαστηριακών ελέγχων του ΕΦΕΤ, παραδέχεται ότι η ελληνική νομοθεσία δεν είναι εναρμονισμένη με την Ευρωπαϊκή. «Οι αγοραστές πρέπει να ζητούν από τους προμηθευτές τους να συμμορφώνονται με τη νομοθεσία μας. Επίσης, βάσει του νόμου 1935/16 χρειάζεται πιστοποιητικό συμμόρφωσης. Υπάρχουν διάφορες ονομασίες, π.χ. certificate of food approval».

HPizza Fan σε επιστολή της γνωστοποιεί: «Η εταιρεία προέβη άμεσα σε αποκλεισμό του προμηθευτή για τον πάτο του κουτιού πίτσας που χρησιμοποιούσε. Ταυτόχρονα, αποσύραμε όλες τις παρτίδες με το σχετικό υλικό από όλα τα καταστήματα Αττικής και περιφέρειας».

Στη συνάντηση που είχαμε με τον γενικό διευθυντή της εταιρείας Χ. Τρύφο και τον υπεύθυνο τροφίμων και πιστοποίησης Π. Καμπουρίδη της πίτσας FAN, πληροφορηθήκαμε ότι η Νομαρχία Αθηνών τούς ενημέρωσε πολύ αργά για το γεγονός: «Ενημερωθήκαμε με ένα απλό τηλεφώνημα το μήνα Σεπτέμβριο, ακόμη δεν μας έχει αποσταλεί έγγραφο. Αρχίσαμε διεργασία απόσυρσης αλλά όσα αφορούσαν την παραγωγή του Μαρτίου είχαν όλα καταναλωθεί. Αλλωστε πέρασε ένα πεντάμηνο! Μέχρι την ανεύρεση νέου προμηθευτή για κατάλληλο χάρτινο πάτο, θα κάνουμε χρήση αποκλειστικά του κουτιού πίτσας το οποίο φέρνει τα κατάλληλα πιστοποιητικά».

Επισκεφθήκαμε κατάστημα της Pizza Fan στα Πατήσια, όπου τη στιγμή που τοποθετούσε ο υπάλληλος την πίτσα στο κουτί ο συνάδελφος του τον ρώτησε: «Δεν θα βάλεις πατόχαρτο;» «Από χθες έχουμε εντολή από τη διεύθυνση να μην βάζουμε».

Ο καθηγητής Βιοχημείας του Πανεπιστημίου Πατρών Χ. Γεωργίου εξηγεί πόσο επικίνδυνος για την ανθρώπινη υγεία είναι ο μόλυβδος!

Ο μόλυβδος είναι τοξικός για όλα τα όργανα του ανθρώπου. «Ο μόλυβδος απορροφάται από το δέρμα και κυρίως από το αναπνευστικό και το γαστρεντερικό σύστημα. Η τοξικότητά του επεκτείνεται στο νευρικό (το πιο ευαίσθητο), γαστρεντερικό, αιμοποιητικό, νεφρικό, αναπαραγωγικό σύστημα και στα οστά, ενώ έχει ενοχοποιηθεί για καρκίνο στομάχου, πνευμόνων και ουροδόχου κύστης.

Το "ασφαλές" όριό του είναι κάτω από τα 10 μικρογραμμάρια ανά 1 δέκατο του λίτρου αίματος, αλλά διαπιστώθηκε ότι δεν υφίσταται ασφαλές όριο για τα παιδιά, λόγω του ότι βρίσκονται υπό ανάπτυξη. Οι τοξικές συνέπειες είναι πιο έντονες στα παιδιά που το πεπτικό τους σύστημα τον απορροφά 4 με 5 φορές αποτελεσματικότερα από των ενηλίκων». 

Το δεύτερο είναι παλιό και είναι από τα ΝΕΑ καντε κλικ εδώ 

Ταψάκια-δηλητήριο

Παράνομη εταιρεία χρησιμοποιούσε τοξικά απόβλητα!

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Χάρης Καρανίκας

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2009

Ταψάκια για είδη ζαχαροπλαστικής από λάσπη βιολογικού καθαρισμού χαρτοβιομηχανίας έφτιαχνε «επιχείρηση» κοντά στο Τάχι Θήβας.
Σύμφωνα με ανθρώπους που γνωρίζουν την υπόθεση, η χαρτοβιομηχανία από την οποία προέρχονταν τα βιομηχανικά απόβλητα δραστηριοποιείται στον τομέα του ανακυκλωμένου χαρτιού, κατά την επεξεργασία του οποίου χρησιμοποιείται πλήθος επικίνδυνων για την ανθρώπινη υγεία χημικών. Τα απόβλητα αυτά περιέχουν λευκαντικές ουσίες και απομελανωτές που ενοχοποιούνται για την τοξικότητά τους καθώς και πλήθος άλλων στοιχείων, όπως για παράδειγμα βαρέα μέταλλα και τοξικά που χρησιμοποιούνται στα μελάνια.

Όπως αναφέρεται σε χθεσινή ανακοίνωση του ΥΠΕΧΩΔΕ, στις 8 Σεπτεμβρίου κλιμάκιο της Υπηρεσίας Επιθεωρητών Περιβάλλοντος σε συνεργασία με την Ελληνική Αστυνομία εντόπισε φορτηγό που μετέφερε από την περιοχή του Ασπροπύργου βιομηχανικά απόβλητα σε μη αδειοδοτημένη για τον σκοπό αυτό δραστηριότητα στην περιοχή της Θήβας. Κατόπιν ελέγχων διαπιστώθηκε ότι τα απόβλητα της χαρτοβιομηχανίας χρησιμοποιούνταν παράνομα από την επιχείρηση στην περιοχή της Θήβας «με σκοπό την παραγωγή συσκευασιών τροφίμων (ταψάκια για είδη ζαχαροπλαστικής), με κίνδυνο τη δημόσια υγεία και φυσικά εις βάρος του περιβάλλοντος».

Γνώστες της συγκεκριμένης υπόθεσης αναφέρουν ότι έξω από την παράνομη δραστηριότητα στη Θήβα εντοπίστηκε «λίμνη λυμάτων, προφανώς παρόμοιας σύστασης με αυτά που χρησιμοποιούνταν για την κατασκευή των ταψιών. Ωστόσο δεν είναι εύκολο να εντοπιστούν οι αποδέκτες λόγω του ότι η “επιχείρηση” ήταν παράνομη και δεν υπάρχουν αναλυτικά παραστατικά». Επιπλέον επισημαίνουν πως «απόβλητα από τη συγκεκριμένη χαρτοβιομηχανία βρέθηκαν προ διμήνου να διοχετεύονται ανεξέλεγκτα από διαφορετικό μεταφορέα- σ.σ.: όχι αυτόν που μετέφερε στις 8 Σεπτεμβρίου τη λάσπη από τον βιολογικό καθαρισμό- στον Ασπρόπυργο».

Σύμφωνα με τον επίκουρο καθηγητή Χημείας Τροφίμων του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Γιάννη Ζαμπετάκη, «όταν ένα τρόφιμο έρχεται σε επαφή με υλικά συσκευασίας που περιέχουν τοξικές ουσίες, όπως πιθανότατα ισχύει για τα εν λόγω ταψάκια, πραγματοποιείται “μετανάστευση” των ουσιών αυτών προς το τρόφιμο. Το οποίο σημαίνει ότι τα είδη ζαχαροπλαστικής που φιλοξενήθηκαν σε αυτά μπορεί να είναι από βλαβερά έως άκρως τοξικά». Όπως επισημαίνει ο επίκουρος καθηγητής, η διάρκεια του χρόνου που παραμένουν τα τρόφιμα στη συσκευασία παίζει μεγάλο ρόλο στη μετανάστευση των τοξικών και επικίνδυνων στοιχείων. «Επειδή τα γλυκά σε γενικές γραμμές έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής- έως και μήνες- επόμενο είναι να έχουμε μεγάλη μετανάστευση στοιχείων από τα ταψάκια σε αυτά. Μία ακόμα καθοριστικής σημασίας παράμετρος για την πιθανή τοξικότητα των ειδών ζαχαροπλαστικής που βρίσκονται ή βρέθηκαν σε αυτές τις συσκευασίες είναι η θερμοκρασία: εάν διατηρούνται στο ψυγείο η μετανάστευση τοξικών από τα ταψάκια στα γλυκά αναμένεται να είναι έως και τέσσερις φορές μικρότερη απ΄ ό,τι αν βρίσκονται σε θερμοκρασίες δωματίου», εξηγεί ο κ. Ζαμπετάκης και αναφέρει ότι όσο μεγαλύτερη η περιεκτικότητα των συσκευασιών σε επικίνδυνες ουσίες τόσο μεγαλύτερη συγκέντρωση αναμένεται να βρεθεί και στα τρόφιμα που έρχονται σε επαφή με αυτές.

Υπολειτουργεί ο ΕΦΕΤ
«Σύμφωνα με τη νομοθεσία, για τους ελέγχους των συσκευασιών τροφίμων υπεύθυνος είναι ο ΕΦΕΤ. Αντί όμως να ενοποιήσουν τους ελεγκτικούς μηχανισμούς σε έναν φορέα, να επανδρωθούν κατάλληλα και να εκπαιδευτούν οι ελεγκτές- επιθεωρητές, το μόνο που έγινε ήταν να μεταφερθεί ο ΕΦΕΤ από το υπ. Ανάπτυξης στο υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης και να συνεχίσει να υπολειτουργεί. Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι 16 μήνες μετά το σκάνδαλο του ηλιελαίου δεν έχει ανακοινωθεί επίσημα ποιες εταιρείες παρανόμησαν και τι πρόστιμα τους επιβλήθηκαν», λέει ο κ. Ζαμπετάκης.

ΣΤΗ ΘΗΒΑ

Λύματα χαρτοβιομηχανίας χρησιμοποιούνταν για την παραγωγή συσκευασιών τροφίμων

 

 

 

  Καλές γιορτές. Και να μαγειρεύετε για να ξέρετε τι τρώτε και πως το τρώτε.

Ο Παυσανίας ένα χαμένο μέλος και μια σαμπαγιόν με γλυκό κρασί

Ο Παυσανίας διατηρεί ένα μικρό  γραφείο ιδιωτικών ερευνών σε μια υποβαθμισμένη συνοικία  στο κέντρο της πόλης. 
Πολύς κόσμος θα προτιμούσε να διατηρούσε ένα γραφείο έστω και μεγάλο σε κάποια δημόσια υπηρεσία, ώστε να κάθετε και να μην κάνει τίποτα, διότι όποτε κάνει κάτι μετατρέπεται αυτομάτως σε δημόσιο κίνδυνο.

Κάθετε στην παλιά σκισμένη πολυθρόνα από δερματίνη πίσω από το ακατάστατο γραφείο του και διαβάζει ένα γράμμα-πρόσκληση μιας απελπισμένης κυρίας που αναζητά ένα μέλος της οικογενείας της, το οποίο έχει εξαφανιστεί τους τελευταίους δύο μήνες. 
Ο βοηθός του, ένας Πακιστανός μετανάστης ονόματος Αζίμ  ο οποίος δεν καταλαβαίνει καλά τα ελληνικά, έκανε ότι συγύριζε την βιβλιοθήκη.   
Τον έχει για βοηθό τα τελευταία τρία χρόνια και ασφαλώς τον έχει ανασφάλιστο, διότι πρέπει να διατηρεί την μυστική ιδιότητα του μυστικού πράκτορα μυστική ακόμα και από τα ταμεία κοινωνικής ασφάλισης και την εφορία. Ταυτόχρονα τον πληρώνει πενιχρά αραιά και που, διότι το χρήμα προκαλεί την λήθη και ένας μυστικός πράκτορας πρέπει να είναι σε εγρήγορση. 
Η αλήθεια είναι ότι αραιά και που πληρωνόταν και ο ίδιος, και πολλές φορές τα χρήματα που έβγαζε τα χρησιμοποιούσε για να πληρώνει τις μηνύσεις, που του έκαναν οι πελάτες του, για τις καταστροφές που τους προκαλούσε. 
   Λοιπόν Αζίμ, αναφώνησε, παράτα αυτό που κάνεις, μας περιμένει μια υπόθεση εξεύρεσης αγνοημένου, και νομίζω ότι από τώρα είμαι κοντά στην λύση.  
Ο Αζίμ κοίταξε τρομαγμένος και του ήρθε στο νου ο τελευταίος άθλος του Παυσανία. 
Τότε που ο Παυσανίας ενώ χάζευε στο ράφι του σούπερ μάρκετ τις μουστάρδες, προσπαθώντας να κατανοήσει την χρησιμότητά της κίτρινης αυτής αλοιφής, διασταύρωσε το βλέμμα του με το βλέμμα μιας κοπέλας.Του φάνηκε ότι ήταν η Άννα, μια πολύ καλή του φίλη. Την χαιρέτησε με μια χειρονομία αλλά δεν έλαβε απάντηση, η κοπέλα τον κοίταζε χωρίς να τον γνωρίζει. 
Τότε ο Παυσανίας κατάλαβε ότι βρήκε τον σωσία της. Γεμάτος  ενθουσιασμό την αρπάζει βίαια από το χέρι και ξεκίνησε μια περιοδεία σε όλους τους κοινούς γνωστούς για να τους δείξει την σωσία της Άννας. Στην αρχή πέρασε από το περίπτερο του Μπάμπη ο οποίος τον κοίταξε περίεργα και του είπε ένα απλό       '' Εσύ παιδί μου δεν πας καλά''. Μετά πέρασε από το μαγαζί με τα είδη ένδυσης του Στέλιου ο οποίος εξυπηρετούσε μια κυρία και απλά κούνησε το κεφάλι του. Ο Παυσανίας το διασκέδαζε αφάνταστα, η έκφραση των γνωστών του καθώς έβλεπαν την σωσία της Άννας τον έκανε να γελάει. Τότε σκέφτηκε να το χοντρύνει λίγο, πέρασε από το σπίτι του συντρόφου της Άννας, τον Χρήστο. Ο οποίος Χρήστος τους κοίταξε με μια έκφραση απορίας και είπε '' Μα αυτή είναι η Άννα'' ''Δεν είναι, είπε ο Παυσανίας, είναι η σωσίας της χαχα και εσύ την πάτησες'' και γέλασε. Τότε η κοπέλα του είπε '' Η Άννα είμαι ρε βλαμμένε, δεν σου μίλησα στο σούπερ μάρκετ γιατί ήθελα να σε αποφύγω, την τελευταία φορά που σε είδα έμεινα στο νοσοκομείο με διάσειση για τρεις μέρες. Αλλά από την βλακεία κανείς δεν μπορεί να γλυτώσει τελικά.'' 

Ο Παυσανίας και ο Αζίμ έφτασαν στο σπίτι της οικογένειας Κυριακοπούλου. Η κυρία Κυριακοπούλου, που είχε στείλει και την επιστολή στον Παυσανία τους καλωσορίζει. ''Παρακαλώ περάστε απόψε έχει τα γενέθλιά της η κόρη μου και ετοιμαζόμασταν να καθίσουμε για να γευματίσουμε, χαρά μας να γευματίσετε μαζί μας και μετά συζητάμε''

Καθίσαν σε ένα στρογγυλό τραπέζι. Όλη η οικογένεια ήταν καθισμένη, ή μάλλον σχεδόν όλη...

συνεχίζεται......




Σαμπαγιόν με γλυκό κρασί, σας δίνω μια συνταγή ενός πανεύκολου γλυκού (πολλά γλυκά γράφω) σε παραλλαγή το φτιάχνω με μαυροδάφνη με ούζο και το καλύτερο με γλυκό κρασί από την Σάμο βινσάντο.




6 κρόκοι φρέσκων αυγών
100γρ ζάχαρη
150ml κρασί μαρσάλα ή μαυροδάφνη ή βινσάντο στο ούζο βάζω την μισή ποσότητα 




Σε μπεν μαρί χτυπάμε τους κρόκους με την ζάχαρη και προσθέτουμε σιγά σιγά το ποτό. Το αποτέλεσμα θα είναι μια παχιά αφράτη κρέμα που λιώνει στο στόμα.
Μου αρέσει να το τρώω με μπισκότα πτι μπερ ή μιράντα σαν συνοδευτικό στον καφέ ή στο κρασί με το οποίο φτιάχτηκε η σαμπαγιόν.








   
      

Περί οικολογίας και μια τάρτα Tatin με μήλα

Αλήθεια κάνετε ανακύκλωση; Έχω κάποιες απορίες επάνω σε αυτό το θέμα. Πόσο οικολογικό είναι το να ανακυκλώνει κάποιος συσκευασίες, χαρτιά, ηλεκτρικές συσκευές, αλουμίνιο και δεν ξέρω γω τι άλλο.

Η σύντροφός μου είναι από τους πωρωμένους οικολόγους που καθαρίζει και ξεπλένει όλες τις συσκευασίες πριν μου πει να τις πάω στον μπλε κάδο της ανακύκλωσης. Στον δρόμο για τον κάδο συχνά σκέφτομαι αυτή την ερώτηση. 
Τι είναι πιο οικολογικό; Να καταναλώνεις ασύστολα και μετά να ανακυκλώνεις τις συσκευασίες ή να ελέγχεις το τι καταναλώνεις; 
Τι μας ενδιαφέρει περισσότερο το περιβάλλον ή η συνείδησή  μας;
Ένας έλεγχος το τι αγοράζουμε, από που προέρχεται, από που παρασκευάστηκε και πως συμπεριφέρεται η εταιρεία στο περιβάλλον θα πρέπει να μας ανησυχεί, λογικά.

Εταιρεία που ζημιώνει το περιβάλλον με τοξικούς ρύπους, που τα προϊόντα της κάνουν τον γύρο της γης σπαταλώντας  μεγάλα ποσά ενέργειας και ρύπων, που εκμεταλλεύεται ανθρώπους με χαμηλά μεροκάματα, χρησιμοποιεί πλαστικές συσκευασίες. 
Αλλά εμείς καταναλώνουμε το προϊόν της και πετάμε στην  ανακύκλωση  την συσκευασία γιατί αγαπάμε το περιβάλλον.
Καταπληκτικές  οικολογικές ευαισθησίες.

Και μην ξεχνάμε οτι κάνοντας ανακύκλωση προσφέρουμε στις εταιρείες ανακύκλωσης δωρεάν την πρώτη ύλη, την οποία πρώτη ύλη την έχουμε πληρώσει και είμαστε διατεθειμένοι να την ξαναπληρώσουμε σαν παράγωγο της ανακύκλωσης. 
Και αυτό το πράγμα μου γεννάει διάφορα ερωτήματα για το κατά πόσο οικολογική είναι όλη αυτή η οικολογική εκστρατεία ανακύκλωσης.


Τάρτα Tatin με μήλα


Μια νόστιμη τάρτα προϊόν λάθους της τότε μαγείρισσας Tatin που την έβαλε ανάποδα στο φούρνο.

Θέλουμε ζύμη μπριζέ  

5-6 μήλα καθαρισμένα και κομμένα σε χοντρές φέτες
100 γρ ζάχαρη 
100 γρ βούτυρο




Η διαδικασία είναι απλή, βάζουμε ένα μεταλλικό ταψί στο μεγάλο μάτι της κουζίνας το ζεσταίνουμε σε μέτρια φωτιά. Ρίχνουμε το βούτυρο, το αφήνουμε να λιώσει και ρίχνουμε την ζάχαρη. Ανακατεύουμε να πάει η ζάχαρη παντού.Βάζουμε τα μήλα και χωρίς να ξανανακατέψουμε  αφήνουμε να γίνει ανοιχτόχρωμη καραμέλα. Καλύπτουμε με την ζύμη μπριζέ που την έχουμε ανοίξει σε φύλο. Και ψήνουμε σε φούρνο στους 180 βαθμούς για 20 με 30 λεπτά, εντάξει ελέγχουμε κι όλας μην μας καει.  

   

           

Έκτατη ανάρτηση

Ξέρω έχω καθυστερήσει χαρακτηριστικά να ανεβάσω κάποια νέα συνταγή ή κάποια συμβουλή, αν μπορείτε να τις χαρακτηρίσετε έτσι.
Δεν έχω ξεχάσει αλλά έχω ξεχαστεί, δοκιμάζω και κάνω διάφορες προσπάθειες και ανακατέματα και όλα αυτά προς όφελος του κοινού καλού.
Οι ήρωες της ιστορίας είναι όλοι αυτοί που θέτουν τους εαυτούς τους σε κίνδυνο δοκιμάζοντας τις δικές μου τρέλες. Από τα χαμογελά τους μάλλον ή χαζούς προσκαλώ και περιμένω απαντήσεις σοβαρές, ή τόσο καλές είναι οι δημιουργίες μου, ή παίρνουν ναρκωτικά πριν έρθουν σπίτι μου.
Τέλος πάντων, θα κρίνετε εσείς στην πορεία.

Πανάρισμα

Συχνά καλύπτομαι, είτε πίσω από καταστάσεις, είτε πίσω από διάφορες συμπεριφορές, είτε πίσω από ένα χαμόγελο.
Αναρωτήθηκα, καθώς συγύριζα το σπίτι για να μπορώ να το ξανακάνω άνω κάτω μέσα στην εβδομάδα χωρίς τύψεις. Τι είναι αυτό που με κάνει να καλύπτομαι πίσω από διάφορα καλύμματα αντί να αντιμετωπίσω τις καταστάσεις έτσι όπως είμαι    
αυθεντικός με τα ελαττώματά μου; 
Ξέρω, είναι ο φόβος. 
Ο φόβος μην ξεγυμνωθεί το εγώ μου;
Ο φόβος μην αποκαλυφθεί το τι είμαι στην πραγματικότητα; Δεν έχω πρόβλημα να απαντήσω σε αυτό, είμαι εξωγήινος από το σύμπλεγμα αστέρων Ζ4952.

Στην πραγματικότητα είναι ο φόβος ή μάλλον το ένστικτο για να μην χάσω κάτι από αυτά που έχω. Μερικές φορές κρύβομαι πίσω από χαμόγελα όπως κρύβετε ένας πωλητής όταν αντιμετωπίζει έναν δύστροπο πελάτη, που φοβούμενος μην χάσει την δουλειά του ή το μπόνους του κάθεται και χαζοχαμογελάει σε οποιαδήποτε μαλακία έρθει στο κεφάλι του εκάστοτε πελάτη του.
Εγώ βέβαια δεν είμαι κάποιος πωλητής οπότε είμαι ευτυχισμένος, αλλά αυτό δεν σημαίνει οτί δεν χαμογελάω ή μάλλον προσπαθώ να χαμογελάσω σε καταστάσεις μη ευχάριστες για μένα οταν θέλω να προστατέψω κάτι που έχω.

Δεν ξέρω αν είναι φυσιολογικό το καλύπτεσαι πίσω από κάτι. Βλέποντας καλύτερα τους ρόλους στην κοινωνία μας ανακάλυψα ότι πολλοί άνθρωποι καλύπτονται πίσω από κάτι επειδή δεν θέλουν να χάσουν κάτι που έχουν.
Έτσι με μια γρήγορη ματιά  ένα σαββατόβραδο στην Αθήνα μπορείς να ανακαλύψεις άνετα ποιος καλύπτετε άτσαλα. Το άτσαλο κάλυμμα ανακαλύπτετε εύκολα, διότι αυτός που το χρησιμοποιεί είναι τόσο ατάλαντος και άτσαλος όσο είναι και ο κρυμμένος πραγματικός εαυτός.
Ο νεαρός με το πόρσε τζιπ οικολογικό έγκλημα, που οδηγεί γρήγορα και επικίνδυνα μέσα σε πολυσύχναστο δρόμο δεν είναι παρά ο ανεπρόκοπος γιος του μπαμπά επιχειρηματία, που επειδή ήταν καλός και υπάκουος όλη τη βδομάδα πήρε το αμάξι βόλτα σαν επιβράβευση.Εδώ έχουμε να κάνουμε με διπλό πανάρισμα, όλη την εβδομάδα κάνει τον καλό υπάλληλο, με λίγα λόγια τον yes sir 
και το σαββατόβραδο κάνει τον σκληρό του μαιάμι. Και όλα αυτά γιατί φοβάται μην χάσει τα υλικά αγαθά που του προσφέρει η οικογένειά του.

Οι πολιτικοί κρύβονται πίσω από τους δημοσιογράφους, αφήνουν τους δημοσιογράφους να λένε σενάρια, κοιτάζουν μετά τις σφυγμομετρήσεις και μετά πράττουν ανάλογα. 
Πολλές φορές στις ειδήσεις ακούς δημοσιογράφο να μιλάει και να τα λέει καλύτερα από πολιτικό. Σε κάνει να αναρωτιέσαι ποιος μιλάει τώρα; Ο δημοσιογράφος ή ο πολιτικός; Στις εκλογές πάντως έχω σταμπάρει κάνα δυο δημοσιογράφους να ψηφίσω, τα λένε πολύ ωραία.
Και όλα αυτά για να μην χάσουν ψήφους.

Οι καλλιτέχνες κρύβονται, πολλές φορές πίσω από τα βιογραφικά τους για να δικαιολογίσουν με αυτόν τον τρόπο την ποιότητα των έργων τους.
Φοβούμενοι την απόρριψη από το κοινό, ή μάλλον από το αγοραστικό κοινό.


Οι κουλτουριάριδες κρύβονται πίσω από ασυνάρτητες εκφράσεις, φοβούμενοι μήπως και δεν έχουν τον ρόλο του ''σοφού'' στην κοινωνία.

Οι εραστές κρύβονται τόσο καλά ο ένας από τον άλλο υπό τον φόβο της απόρριψης, που στην αρχή γίνονται ένα με την κάλυψη που επέλεξαν. Αλλά στην πορεία ο καθένας γίνεται αυτό που θα ήθελε ο άλλος γι αυτόν.
Οπότε και βλέπουμε σε πολλά ζευγάρια, συνήθως παντρεμένα, ο άντρας να παίζει το ρόλο του πατέρα της γυναίκας και η γυναίκα το ρόλο της μητέρας του άντρα. 
Τρελό αλλά θα αναφερθώ εκτενέστερα σε άλλη ανάρτηση.

Και τέλος για να προστατέψουμε ένα κομμάτι κρέας από την δυνατή φωτιά και να μην μας καεί το πανάρουμε, δηλαδή το καλύπτουμε για να το προστατέψουμε.

Μπούτια κοτόπουλου με πανάρισμα αλα μιλανέζ

4 μπούτια κοτόπουλου, τους αφαιρούμε την πέτσα τα αλατίζουμε και τα περνάμε από αλεύρι. Τα τινάζουμε να φύγει το πολύ αλεύρι και μετά τα βουτάμε σε ένα μπολ με χτυπημένο αυγό. Μετά τα βουτάμε σε ένα μπολ που έχει φρυγανιά τριμμένη και παρμεζάνα τριμμένη. Μετά τα ξαναβουτάμε στο αυγό και τα ξαναπερνάμε από το μείγμα φρυγανιάς παρμεζάνας.
Λαδώνουμε ένα ταψάκι και τα ψήνουμε στους 200 βαθμούς για 30 με 35 λεπτά, μέχρι να κάνουν ξεροψημένη  κρούστα.


     


 
       

Βούτυρα αρωματικά με διάφορες προσμείξεις

Βούτυρα που μας βγάζουν από δύσκολες θέσεις, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε σε ψητά κρέατα που δεν έχουν πολύ λίπος και σε λαχανικά βραστά, ατμού ή ψητά.
Η παρασκευή τους είναι απλή και η συντήρησή τους μακρά.
Προεργασία απλή, απλά αφήνουμε το βούτυρο να αποκτήσει θερμοκρασία δωματίου και το ανακατεύουμε σε ένα μπολ με τα αρωματικά μας.


Αναφέρω τρεις κλασικές παρασκευές της Γαλλικής κουζίνας, τον αυτοσχεδιασμό τον αφήνω σε εσάς.

Βούτυρο λεμονιού

100γρ βούτυρο
1 λεμόνι 
αλάτι πιπέρι


κόβουμε το λεμόνι στη μέση, του αφαιρούμε την φλούδα, την ψιλοκόβουμε και την βάζουμε σε κατσαρόλα με κρύο νερό. Το φέρνουμε σε σημείο βρασμού, στραγγίζουμε την φλούδα και επαναλαμβάνουμε άλλες δύο φορές με φρέσκο νερό κάθε φορά. Στύβουμε το λεμόνι και σε ένα μπολ ανακατεύουμε την ψιλοκομμένη φλούδα με τον χυμό το αλάτι και το πιπέρι. Επιμένουμε στο ανακάτεμα ώστε να πάρουμε μια απαλή κρέμα. Τυλίγουμε σε λαδόκολλα σε ρολό και φυλάμε στο ψυγείο.   



Βούτυρο με σκόρδο

100γρ βούτυρο 
4 σκελίδες σκόρδου (όσο θέλουμε αλλά να μην το παρακάνουμε, ενδεικτικές είναι οι τιμές)
αλάτι πιπέρι


Βράζουμε τις σκελίδες για κάνα δεκάλεπτο μέσα σε νερό. Τις βγάζουμε τις σκουπίζουμε καλά να μην έχουν νερό και τις πολτοποιούμε. Και καλά καταλάβατε ανακατεύουμε το βούτυρο που είναι σε θερμοκρασία δωματίου με τις πολτοποιημένες σκελίδες και το αλατοπίπερο μέσα σε ένα μπολ. Το τυλίγουμε σε λαδόκολλα και το φυλάμε στο ψυγείο.


Βούτυρο Μετρ ντ΄οτέλ 

Το πιο διάσημο αρωματικό βούτυρο.

100γρ βούτυρο 
1 κουταλιά της σούπας ψιλοκομμένο μαϊντανό
λίγο χυμό λεμονιού
αλάτι πιπέρι

Ανακατεύουμε το βούτυρο με τον μαϊντανό ,λίγες σταγόνες χυμού λεμονιού και μπόλικο αλατοπίπερο.  Το πιο απλό βούτυρο και από τα πιο νόστιμα. Συνοδεύει τέλεια φιλέτα βοδινού και λαχανικά ατμού.



 

Ανάρτηση;

 Ξαναγράφω μετά από μερικές μέρες απραξίας. Όχι λόγω φόρτου εργασίας ή λόγω έλλειψης ιδεών, αλλά εσκεμμένα.

Ναι ακριβώς εσκεμμένα για να σας προκαλέσω το ενδιαφέρων και δείτε το ντοκιμαντέρ που βρήκα στο TVXS. 

Ελπίζω να το είδατε.

«Τρόφιμα, Α.Ε.» - Τι τρώμε και πώς παράγεται;

tvxs.gr | Τρόφιμα Α.Ε.
Ανέβηκε από tvxorissinora. - Κλασικές σειρές από την TV και βραδινά σόου online.


Το να μαγειρεύεις απλά δεν είναι αρκετό, η μαγειρική  αναδεικνύει την πρώτη ύλη που μας δίνει η φύση, πράγμα που κάνει την ζωή μας πιο ευχάριστη πιο πιπεράτη και πιο ενδιαφέρουσα. Σημαίνει ακόμα σεβασμός και αγάπη στη φύση για τα αγαθά που μας δίνει.
Άρα χρέος ενός μάγειρα δεν είναι να ικανοποιήσει λιπαρές κοιλιές και αδηφάγους ουρανίσκους, είναι να προστατέψει και να διαφυλάξει πρώτα απ όλα την πηγή της πρώτης ύλης, που αυτό μεταφράζεται σε σεβασμό της φύσης σε όλους τους τομείς. 
Η ανακύκλωση συσκευασιών είναι μια καλή  κίνηση αλλά περισσότερο καλό κάνει στην συνείδησή  μας  παρά στο περιβάλλον, διότι τα  ποσά ενέργειας που δαπανιούνται  για την παραγωγή συσκευασιών μη φιλικών προς το περιβάλλον κάνουν μεγαλύτερο κακό στη γη απ΄ότι το καλό της ανακύκλωσης.
Συμφωνώ στο ότι η ανακύκλωση επιβάλετε να γίνεται δεν συμφωνώ με την άποψη το ότι ο καταναλωτής φταίει για την ρύπανση. 


Από την στιγμή που ο αστικοποιημένος σύγχρονος άνθρωπος έχει αποκοπεί από την φύση και ανάμεσα στον κρίκο που τον συνέδεε παλιά με την γη και τη τροφή του έχουν εισχωρήσει οι βιομηχανίες τροφίμων, τότε η μόνη επιλογή που έχει είναι να διαλέξει ανάμεσα σε πλαστικές συσκευασίες για τις οποίες δεν ευθύνεται αυτός αλλά η παραγωγή του εργοστασίου και το μάρκετινγκ της εκάστοτε εταιρείας. Αλλά θα πρέπει να νοιώθει τύψεις για την καταστροφή του περιβάλλοντος. Θα πρέπει να μαζεύει τις ακριβοπληρωμένες συσκευασίες , να τις ξεπλένει και να τις ρίχνει στους κάδους ανακύκλωσης και να αφήσει ιδιωτικές εταιρείες να τις διαχειριστούν.

 Προτιμώντας όλο και περισσότερα βιομηχανοποιημένα προϊόντα ενισχύουμε εταιρείες οι οποίες σκοπό έχουν να γίνουν όλο και πιο ισχυρές εξαλείφοντας στο τέλος μικρούς παραδοσιακούς μικροκαλλιεργητές. Για χάρη του κέρδους θα αποκλειστούν από τον γαστρονομικό χάρτη ποικιλίες και είδη καλλιεργήσιμων υλικών ανοίγοντας διάπλατα τις πόρτες στα μεταλλαγμένα τρόφιμα.
  


Γι αυτό ας ψάχνουμε για την πρώτη ύλη της τροφής, ας ενημερωνόμαστε με τι έχουν τραφεί τα ζώα πριν σφαγιαστούν (π.χ. το να τρώει το μοσχάρι κρεατάλευρα για να παχύνει εσάς πως σας φαίνεται;) και τις συνθήκες διαβίωσής τους. Υπάρχουν χασάπικα τα οποία προσέχουν την πρώτη ύλη.
Ας ψάχνουμε και για ποικιλίες τομάτας που είναι πεντανόστιμες αλλά σε σύγκριση με τα υβρίδια δεν βγάζουν μεγάλη παραγωγή ας τις ψάξουμε.




Ο σεβασμός και η αγάπη μας προς την φύση μπορεί να δειχθεί και με την προστασία των ποικιλιών που απειλούνται με εξαφάνιση, τον περιορισμό χρήσης των πλαστικών συσκευασιών, την αγορά κρέατος από τον έμπιστο κρεοπώλη, την αγορά λαχανικών και οπωροκηπευτικών από τις λαϊκές αγορές.
Και ένας πολύ σημαντικός παράγοντας είναι να αποφεύγετε τροφές οι οποίες έχουν ταξιδέψει ανά την υφήλιο. Δηλαδή, υπάρχουν αλυσίδες σούπερ μάρκετ που έχουν διάφορες συμβάσεις χαμηλού κόστους με διάφορες εταιρείες επεξεργασίας τροφίμων και συσκευασιών. Έτσι μπορεί να έχουμε σαν παράδειγμα παραγωγή τομάτας στο βέλγιο και η συσκευασία να γίνεται στην ιταλία και οι κεντρικές αποθήκες για την διανομή να είναι στην γαλλία. Απ ότι καταλαβαίνετε οι συνθήκες δεν είναι και οι καλύτερες για τον πλανήτη, αλλά την ευθύνη την έχει ο καταναλωτής που δεν πετάει την συσκευασία στην ανακύκλωση. 
Το παράδειγμα είναι light....         
   

Κόκορας κρασάτος ( γαλλική εκδοχή )

Συνέχεια...



Το πρωινό φως του ήλιου αναγκάζει τις δύο φίλες να πάνε παρά την θέλησή τους στις δουλειές τους, αλλά ορκίζονται η μια στην άλλη να συνεχίσουν το θάψιμο-ανάλυση το απόγευμα.
Αν και κατά βάθος δεν έχουν τι άλλο να σχολιάσουν όσο αφορά τον χωρισμό της Μαρίας, αλλά η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης.
 

Η ώρα δείχνει πέντε το απόγευμα, μια χαρμόσυνη ώρα για τους υπαλλήλους που έπιασαν δουλειά στις εννιά και δεν τους υποχρεώνουν να δουλέψουν υπερωρίες.
Η Νεκταρία καθώς ξυπνάει τα άλογα του κινητήρα του αυτοκινήτου της αναρωτιέται,''τι υπάρχει για φαγητό στο σπίτι τώρα που την κοπάνησε ο Πέτρος;'' 
Το στομάχι της είχε κάνει την επανάσταση του εδώ και πολλή ώρα και μάλιστα   επιτυχημένη, εξουσίαζε πλέον πλήρως το σώμα της Νεκταρίας.


Σίγουρη καβάτζα για τέτοιες  περιπτώσεις είναι η κατσαρόλα της μαμάς. Τηλεφωνεί στην Μαρία για να αλλάξει την τοποθεσία του ραντεβού και ξεκινάει.
Για καλή της τύχη η κατσαρόλα περιείχε κόκορα κρασάτο με συνοδεία χονδρό μακαρόνι, από αυτά που είναι σαν σωλήνας και όταν τα ρουφάς πασαλείβεις το γύρω χώρο με την σάλτσα. 
-Τελικά ο Πέτρος έφυγε; Ρώτησε κάνοντας την αδιάφορη, η Μαρία.
Η αλήθεια είναι ότι δεν την ενδιέφερε και τόσο το τι έκανε ο Πέτρος και το πως νοιώθει η Νεκταρία γι αυτόν, αλλά ήθελε να ξυπνήσει το επιθετικό ένστικτο της φίλης της, να αρχίσει να ξεσπάει πάνω στον Πέτρο και όταν η συζήτηση φτάσει στο απόγειό της να αρχίσουν να μιλάνε για τον Μάρκο και να ρίξουν πάνω του όλα τα φαρμακερά τους βέλη.
Η Νεκταρία κατάλαβε το βαθύτερο νόημα της φίλης της, κατάλαβε ότι έκανε αυτή την ερώτηση για να αρχίσει να ''τα χώνει'' πρώτα στον Πέτρο που έφυγε από το σπίτι και μετά να συνεχίσουν σε όλο το αρσενικό ετερόφυλο κοινό και μετά στο ομοφυλόφιλο κοινό διότι αυτό ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό, που οι άντρες είναι τόσο δυσεύρετοι.
Τρώει την τελευταία μπουκιά ψωμιού αφού πρώτα είχε μαζέψει με αυτήν την τελευταία ποσότητα σάλτσας που είχε απομείνει στο πιάτο της.   
Πίνει λίγο κρασί. Κοιτάζει καχύποπτα την Μαρία που κοιτάζει δήθεν αδιάφορα το ταβάνι.
Μην ενδώσεις   της λέει μια φωνούλα στο κεφάλι της, μην δηλητηριάζεις την ψυχή σου. 
Και βέβαια θα ενδώσω λέει η Νεκταρία.
- Που λες ο Πέτρος....
Χτυπάει το κινητό της, είναι ο Πέτρος.

-Που είσαι;Είσαι καλά;Είμαι σπίτι σε περιμένω, ανησύχησα.






Συνεχίζεται...






Κόκορας κρασάτος ( γαλλική εκδοχή )

συμμάζευα τα βιβλία μου και βρήκα αυτή τη συνταγή, είναι σχεδόν παρόμοια με την δική μας εκδοχή αλλά λίγο πιο λιπαρός. Η αλήθεια είναι ότι δεν τον έχω φτιάξει ποτέ έτσι, σας δίνω αυτή τη συνταγή για εγκυκλοπαιδικούς λόγους.




1 κόκορας
100 γρ λαρδί
400 γρ μανιτάρια
250 γρ κρεμμύδια
2 σκελίδες σκόρδο
1 μπουκάλι κόκκινο ξηρό κρασί
1 ποτήρι κρασιού κονιάκ
3 κουταλιές της σούπας βούτυρο
θυμάρι- δάφνη- δεντρολίβανο
1 κουταλιά της σούπας αλεύρι
αλάτι πιπέρι


Τεμαχίζουμε τον κόκορα. Σε μια κατσαρόλα ροδίζουμε  το λαρδί σε 2 κουταλιές βούτυρο, ρίχνουμε τα κρεμμύδια και όταν πάρουν χρώμα ρίχνουμε τον κόκορα μαζί με το σκόρδο, τα μυρωδικά, τα μανιτάρια, αλάτι πιπερι, αφήνουμε να σωταριστούν και μετά ρίχνουμε το κονιάκ. Αφήνουμε να εξατμιστεί το αλκοόλ για κάνα λεπτό και ρίχνουμε το κρασί. Βράζουμε σε μέτρια προς δυνατή φωτιά για μια ώρα. Βγάζουμε τα κομμάτια από το κρέας και στην σάλτσα προσθέτουμε την μια κουταλιά βούτυρο αφού την έχουμε ανακατέψει με την μια κουταλιά αλεύρι. 
(μενιέρ λέγετε αυτή η διαδικασία, κλασικός τρόπος για πήξουμε μια σάλτσα)
Τον σβόλο ζύμης που έχει προκύψει τον ρίχνουμε μέσα στην σάλτσα και την ανακατεύουμε δυνατά σε δυνατή φωτιά μέχρι να πήξει.
Περιχύνουμε τον κόκορα.



 

Μπακαλιάρος σύμβραση Κεφαλλονίτικη συνταγή

Συνέχεια....


Ο Μάρκος ξυπνάει το πρωί πατάει κατά λάθος τον Πέτρο που κοιμόταν στο πάτωμα, πάει στο μπάνιο, γυρνάει, σκοντάφτει πάνω στον Πέτρο, ντύνεται βάζει να φάει, πίνει καφέ και κάνει το πρώτο τσιγάρο της ημέρας.
Η νικοτίνη και η καφεΐνη του ξυπνάνε τον εγκέφαλο, βλέπει πλέον τον κόσμο ρεαλιστικά.
Τι κάνει άραγε ο Πέτρος στο πάτωμα; Αφήνει την απορία να πλανάτε στον αέρα, έτσι για να έχει και λίγο μυστήριο η μέρα, αρπάζει ένα κομμάτι μπράουνι και φεύγει τρέχοντας να προλάβει να πάει στην δουλειά του στην ώρα του.

Ο Νίκος είχε ήδη ξυπνήσει πρώτος και είχε πάει στη δουλειά του, ο Πέτρος ανοίγει για λίγο τα μάτια παίρνει από το κινητό του τη γραμματέα της εταιρείας της λέει οτι είναι άρρωστος και ξαναπέφτει για ύπνο. 

Κατά τις 12 ξυπνάει, δεν έχει και πολλή διάθεση, πίνει ένα καφέ, κάνει απολογισμό της προηγούμενης βραδιάς. Χάλια. 
Άβυσσος ο εγκέφαλος της γυναίκας και ειδικότερα της Νεκταρίας.
Δεν έχει όρεξη να γυρίσει σπίτι του όσο μέσα σ΄ αυτό υπάρχει ακόμα η γυναίκα που τον πέταξε κακήν κακώς. Ετοιμάζει το γεύμα και σκέφτηκε να σκοτώσει την ώρα του, βλέποντας τα μεσημεριανά κουτσομπολιά της τηλεόρασης.
Δεν ήξερε ότι οι μεσημεριανές κουτσομπολίστικες  εκπομπές ωθούν τους τηλεθεατές στην αναζήτηση της κουλτούρας και της γνώσης, είναι μια καλή προτροπή να σε κάνουν να κλείσεις την τηλεόραση και να την κάψεις,  αν καταφέρεις και συγκρατήσεις  τον εαυτό σου να μην βγάλει τα μάτια του με δυο βελόνες.
Τελικά ο Πέτρος κλείνει την τηλεόραση και αποφάσισε να το ρίξει στο διάβασμα, ήταν μια καλή ευκαιρία μιας και ο Νίκος  έχει μια αξιοσημείωτη συλλογή από βιβλία σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας.

Ο Νίκος επιστρέφει σπίτι του, το ίδιο και ο Μάρκος επιστρέφει στο σπίτι του Νίκου. Έχει δικό του σπίτι αλλά είναι και περίεργος να μάθει την ιστορία του Πέτρου.

   
Λοιπόν; Ρωτάει ο Μάρκος καθώς σέρβιρε μπακαλιάρο με λαχανικά στο Πέτρο. Τι έγινε χθες βράδυ; Πάλι τσακώθηκες με την Νεκταρία;

-Όχι ακριβώς απλά έμαθα ότι διακατέχεσαι από οιδιπόδειο σύμπλεγμα, δεν έχεις κόψει τον ομφάλιο λώρο της μάνας σου, έχεις ένα σωρό παράλληλες σχέσεις, τα βυζιά της Μαρίας σου φαίνονται μικρά, γουστάρεις γκόμενες με σιλικόνη, φοβάσαι να αναλάβεις ευθύνες, ψάχνεις και βρίσκεις αφορμές πότε με την δουλειά πότε με την ζωγραφική πότε με διάφορες άλλες δραστηριότητες  να μην είσαι σπίτι για να ασχολείσαι με το νοικοκυριό, η λεπτή σου συμπεριφορά είναι τόσο αδελφίστικη, όταν συναντιέσαι με τους φίλους σου γίνεσαι τόσο κρετίνος, είσαι τσιγκούνης αλλά και σπάταλος ταυτόχρονα, είσαι αναποφάσιστος και πεισματάρης ταυτόχρονα, δεν δέχεσαι συμβουλές αλλά σε νοιάζει η γνώμη των άλλων και την ακολουθείς. Συγνώμη αλλά μετά με έδιωξαν την ώρα που ξεκίναγαν να μιλάνε για το πουλί σου.

Ο Μάρκος κοίταζε, ξεροκατάπιε. Και εσένα γιατί σε έδιωξαν; Αφού εμένα έθαβαν.

-Απλά δεν συμφωνούσα μαζί τους στην υποθετική κουβέντα, ξέρεις για να βγάλω συμπέρασμα χρειάζομαι αποδείξεις, πραγματικά γεγονότα.
- Καλά, λέει ο Νίκος, απ΄ότι έχω καταλάβει οι περισσότερες γυναίκες μιλάνε υποθετικά, και πως συνεννοούνται; 
-Μαζί μας πάντως όχι, απ΄ότι κατάλαβες και από το παράδειγμα του Πέτρου, τον πέταξαν έξω επειδή τους χάλαγε το υποθετικό τους όνειρο, δεν κόλλαγε στην κουβέντα. Έχουν φτιάξει τώρα μια εικόνα μου έτσι όπως θα ήθελαν να είμαι, για να δικαιολογήσουν τον άδικο κατ' αυτές χωρισμό. 

Ο Νίκος στριφογυρίζει ένα τελευταίο κομμάτι μπακαλιάρου στο πιάτο του.Τι ήταν αυτό που φάγαμε; ρωτάει.
Μπακαλιάρος σύμβραση, λέει ο Πέτρος, κεφαλλονίτικη συνταγή.
- Που τον βρήκες τον μπακαλιάρο, πότε πρόλαβες  να τον ξαρμυρίσεις, πότε πρόλαβες να τον μαγειρέψεις; Ρωτάει ο Μάρκος.


- Ξέρω γω, απαντάει ο Πέτρος. Καμιά φορά τα πράγματα που υπάρχουν μόνο στην σφαίρα της φαντασίας γίνονται πραγματικότητα. Και στο κάτω κάτω της γραφής ο συγγραφέας επέλεξε να γράψει γι΄αυτή τη συνταγή οπότε αυτή υποτίθεται ότι φάγαμε.

Συνεχίζεται...




Μπακαλιάρος σύμβραση Κεφαλλονίτικη συνταγή

1 φύλλο μπακαλιάρου
2-3 κουταλιές πελτέ τομάτας
1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο
2 καρότα κομμένα σε κυβάκια
3 φύλλα σέλερι (το μεγάλο σέλινο)
1-2 φύλλα δάφνη
2 πατάτες μέτριες κομμένες σε κυβάκια
1/2 φλυτζάνι ελαιόλαδο
1 ποτήρι κρασιού λευκό κρασί
αλάτι- πιπέρι


Εκτέλεση




Κόβουμε και ξαρμυρίζουμε τον μπακαλιάρο βάζοντάς τον σε νερό για κάνα δύο μέρες αλλάζοντας το νερό τακτικά.
Σε μια καυτή κατσαρόλα ρίχνουμε  λίγο λάδι (2 κουταλιές της σούπας) ρίχνουμε τη πατάτα το καρότο σέλερι και το κρεμμύδι να μαραθούν.Ρίχνουμε τον πελτέ και ανακατεύουμε για να αρπάξει λίγο, έχουμε από κοντά το κρασί για να το ρίξουμε την κρίσιμη στιγμή. Ρίχνουμε το κρασί αφήνουμε να εξατμιστεί το οινόπνευμα και ρίχνουμε νερό για να καλυφθούν τα υλικά και ρίχνουμε και το ελαιόλαδο.Αλατοπιπερώνουμε ρίχνουμε τη δάφνη. Χαμηλώνουμε την φωτιά στο ελάχιστο και αφήνουμε να σιγοβράσει  μέχρι να μείνει με το λάδι. Δυναμώνουμε λίγο τη φωτιά προσθέτουμε το μπακαλιάρο μαγειρεύουμε για πέντε λεπτά ακόμα και σερβίρουμε.



 

   
 

Brownies ( Μπράουνις )

...Συνέχεια...


Η Μαρία έχει μείνει αποσβολωμένη και κοιτάζει το πόστο των σερβιτόρων που βρίσκετε απέναντι της που πριν λίγο της το έκρυβε η παρουσία του Μάρκου.
Δεν μπορεί να καταλάβει τι έγινε, δεν μπορεί να βρει λόγους που να δικαιολογεί αυτή τη συμπεριφορά. 

Σηκώνετε αργά, η αμηχανία της είναι φανερή, αισθάνεται σαν κάποιος γελωτοποιός να της έχει ρίξει μια τούρτα στο πρόσωπο και μάλιστα σε μια γεύση που απεχθάνεται.
Βγαίνει στο δρόμο ψάχνει για ταξί. Δεν βρίσκει. Ακόμα και οι ταξιτζήδες δεν την καταδέχονται.
Αποφασίζει να περπατήσει ως το καταφύγιο της καλύτερης φίλης της.


Χτυπάει το κουδούνι. Παύση. Ξαναχτυπάει το κουδούνι. Παύση. 
Δεν μπορεί, δεν γίνετε σκέφτεται, ακόμα και η φίλη μου με παράτησε. Τα μάτια της στιγμιαία βουρκώνουν. Χτυπάει μια τελευταία φορά το κουδούνι.
-Έρχομαι, διάολε, λύσσαξες. Ακούγετε μια φωνή πίσω από την πόρτα.
Σου έχω πει ρε μαλάκα να παίρνεις τα κλειδιά μαζί σου, δεν έχω καμία όρ....
Μαρία; 
Η Νεκταρία φίλη της Μαρίας και του Μάρκου αλλά περισσότερο φίλη της Μαρίας, μικρόσωμη μελαχρινή με δυναμικό χαρακτήρα, αρέσκεται να εκστομίζει  ύβρεις κατά του έτερου ήμισυ της. 
Κοιτάει για λίγο τη Μαρία και της κάνει νεύμα να περάσει.
-Συγνώμη, νόμισα ότι ήταν ο Πέτρος. Τι έπαθες; Γιατί κλαις;
Κάθισαν σε ένα καναπέ που ενίοτε γίνετε και κρεβάτι για τους διάφορους μουσαφίρηδες που φιλοξενούν κατά καιρούς. 
Στον αέρα υπήρχε ένα μεθυστικό άρωμα ψημένης  σοκολάτας.
-Φτιάχνεις κέικ; ρώτησε η Μαρία.
-Όχι κέικ, μπράουνις. Έχει διαφορά, το κέικ είναι αφράτο και καλοψημένο τα μπράουνις είναι υγρά στο κέντρο τους και έχουν πιο πολύ σοκολάτα.Σε λίγο θα είναι έτοιμο.
-Χώρισα με το Μάρκο.
Μια στιγμιαία σιωπή επικράτησε. 
-Πως έγινε αυτό; Εσύ τον χώρισες;
-Όχι, μετά από ένα ρομαντικό δείπνο μου είπε οτι με βαρέθηκε και σηκώθηκε και έφυγε.
Η Νεκταρία κάθεται για λίγο σκεπτική. 
-Σίγουρα έχει βρει άλλη και σε κεράτωνε τόσο καιρό και φοβόταν να στο πει. (Της λέει και συνεχίζει), έτσι είναι οι άντρες αχάριστοι και αχόρταγοι, εμείς φταίμε που γινόμαστε χαλιά να μας πατάνε και μετά μας πετάνε. 


Εκείνη την ώρα μπαίνει στο σπίτι ο Πέτρος, αφού λογομάχησε για λίγο με την Νεκταρία, χαιρέτησε την Μαρία, έβγαλε το μπράουνι από το φούρνο, μάζεψε τα υλικά για την ανακύκλωση και τα πέταξε στον ειδικό μπλε κάδο, πέταξε και τα σκουπίδια, μάζεψε κάτι απλωμένα ρούχα, έλεγξε τα e mail που του είχαν στείλει από το γραφείο, σέρβιρε από ένα κομμάτι γλυκό στις δύο φίλες, κάθισε σε μια καρέκλα φιλοδοξώντας να γίνει μέρος της συζήτησης. 

Στην αρχή άκουγε, για να καταλάβει τι γίνετε. Έμαθε για το οιδιπόδειο σύμπλεγμα του Μάρκου και γενικά τα πάντα για την ανισόρροπη ψυχολογική κατάσταση του Μάρκου βασισμένη σε αλάνθαστες υποθετικές επιστημονικές τεκμηριώσεις. Έμαθε για κάθε υποτιθέμενη αλλά συνάμα υπαρκτή παράλληλη σχέση του Μάρκου. Έμαθε για όλα όσα είχε πει ο Μάρκος στην Μαρία τα τελευταία πέντε χρόνια. Ήταν να μάθει και άλλα, αλλά προτίμησε να ανοίξει την τηλεόραση για κάνει ένα διάλειμμα για διαφημίσεις.

Απορροφημένος όπως ήταν από την εξάσκηση του ζάπινγκ, τον ταρακουνάει η Νεκταρία λέγοντας.
-Πες Πέτρο σου αρέσει τώρα αυτό το πράμα;  Μαρία τώρα θα μας λυθεί η απορία.
Και του δείχνει μια φωτογραφία μιας τύπισσας με στήθος φουσκωμένο από σιλικόνη.
Ο Πέτρος κοιτάζει και επεξεργάζεται τα θέλω του. Δίλημμα, λες την αλήθεια και χάνεις τον βραδινό σου ύπνο ή λες αυτό που θέλουν να ακούσουν και έχεις την ηρεμία σου; 
- Όχι βέβαια, λέει. Η σιλικόνη είναι.... είναι....( ήθελε να πει θαύμα της τεχνολογίας και άλμα της πλαστικής χειρουργικής) τόσο αφύσικη, νομίζω οτι σε κανένα άντρα δεν αρέσει αυτό το πράμα.
- Σου τα 'λεγα το στήθος σου είναι μια χαρά απλά ο Μάρκος δεν έχει ξεπεράσει το σύνδρομο της αποκοπής του ομφάλιου λώρου, δεν μπορεί να ζήσει χωρίς την μαμά του και γι΄αυτό φοβάται να δεσμευτεί μαζί σου, γι αυτό είχε όλες αυτές τις σχέσεις με τις άλλες γυναίκες, γι αυτό.... .
-Για μισό λεπτό, την διακόπτει ο Πέτρος. Τον έχετε πιάσει στα πράσα οτι κεράτωνε την Μαρία; Όχι, διότι αν τον είχατε πιάσει τώρα θα κάνατε άλλου είδους συζήτηση και όχι αυτές τις υποθετικές μπούρδες. Όση ώρα μιλάτε αναρωτηθήκατε αν ο Μάρκος έπαψε απλά να γουστάρει να είναι με την Μαρία;


1.30 το βράδυ, χτυπάει το κουδούνι, ανοίγει την πόρτα ο Νίκος νυσταγμένος.
-Μπορείς να με φιλοξενήσεις για απόψε το βράδυ; τσακώθηκα με την Νεκταρία, έφερα και μπράουνις. 

Συνεχίζεται....




Μπράουνις



400γρ σοκολάτα πικρή ή κουβερτούρα
160 γρ βούτυρο
4 αυγά
200 γρ ζάχαρη
200 γρ αλεύρι
1 σφηνάκι ρούμι






εκτέλεση




Λιώνουμε την σοκολάτα μαζί με το βούτυρο σε μπεν μαρί. Χτυπάμε τα αυγά με την ζάχαρη μέχρι να πάρουν πολύ ανοιχτό  χρώμα και να φουσκώσουν.
Ρίχνουμε στην σοκολάτα στα αυγά και το ρούμι, ανακατεύουμε απαλά και ρίχνουμε το αλεύρι. Καλό θα ήταν να κοσκινίσουμε το αλεύρι για να μην μας κάνει σβόλους και να αναμειχθεί καλύτερα και πιο γρήγορα. Αν δεν έχετε διάθεση ή κόσκινο ρίξτε το αλεύρι σε μικρές μικρές ποσότητες ανακατεύοντας πολύ απαλά.
Ρίχνετε το μείγμα σε βουτυρωμένο  ταψάκι και ψήνετε αυστηρά σε προθερμασμένο φούρνο στους 200βαθμούς αυστηρά για 20 λεπτά.





 

Κρεμμυδόσουπα

.Συνέχεια...

Καθόμουν σε ένα ψηλό σκαμνί και ο δεξιός μου αγκώνας ακουμπισμένος πάνω στην μπάρα βάσταζε το βάρος του σώματός μου. Στα δάχτυλα του αριστερού μου χεριού στριφογύριζε ένα σβηστό τσιγάρο, κοίταζα σαν υπνωτισμένος  τα βρώμικα πλακάκια του χαμηλοτάβανου μπαρ.
Στο βάθος μια τηλεόραση έδειχνε στο βουβό έναν αγώνα ποδοσφαίρου.
Στο διπλανό σκαμπό καθόταν ο Νίκος, φίλος παιδικός. Η ψηλόλιγνη φιγούρα του έγερνε προς την μεριά του μπάρμαν καθώς έδινε την αλκοολική παραγγελία του.


-Λοιπόν τι νέα; με ρώτησε. Πως και με θυμήθηκες μετά από τέσσερα χρόνια;
Μετά από τέσσερα χρόνια; Αυτή η έκφραση μου έκανε μια έκρηξη στον εγκέφαλο.
Τέσσερα χρόνια; και τι έκανα όλα αυτά τα τέσσερα χρόνια; 
- Σιγά μωρέ, του λέω, πως το λες έτσι; θα πάθω κρίση ηλικίας, δεν είναι τέσσερα χρόνια, τέσσερα καλοκαίρια μπορεί, αλλά τέσσερα χρόνια με τίποτα. Και να ξέρεις  ο χρόνος είναι σχετικός.
- Άσε, ο χρόνος δεν έχει καμία σχέση μαζί σου και ούτε εσύ με το χρόνο. Τεκίλα;
Ήπια σχεδόν μονορούφι το ποτό.


Παραγγέλνω άλλο ένα ποτό. Το πίνω και αυτό σχεδόν μονορούφι.
-Ξέρεις; του λέω. Στα μπιστρό του Παρισιού στις αρχές του 20ου αιώνα συνήθιζαν να προσφέρουν κρεμμυδόσουπα για να καταπραΰνουν τα στομάχια τους οι μποέμ πότες. Όλοι οι καλλιτέχνες, οι ζωγράφοι, οι λογοτέχνες, οι ποιητές της εποχής  μετά το μεθύσι τους από το αψέντι αναζητούσαν λίγη θαλπωρή και ζεστασιά στα σωθικά τους. Μια γλυκιά ζεστή αγκαλιά που θα τους στήριζε στα πόδια τους για να μπορέσουν να πάρουν τον δρόμο του γυρισμού. Ένας δύσκολος  δρόμος για όποιον τον περίμενε η γυναίκα του στο σπίτι.


Παραγγέλνω δύο σφηνάκια αψέντι. Τα πίνουμε στην υγεία όλων των μεγάλων καλλιτεχνών του Παρισιού.


-Κρεμμυδόσουπα, λέει ο Νίκος όλο νόημα. Μάλλον την έτρωγαν για να μην τους πλησιάσει η γυναίκα τους. 
Αν το σκεφτείς οι περισσότεροι καλλιτέχνες και διανοούμενοι είναι άντρες. Λίγες είναι οι γυναίκες, μάλλον επειδή οι περισσότερες έχαναν τον καιρό τους κυνηγώντας τους άντρες τους.
-Δεν το είχα σκεφτεί αυτό, αλλά σκέψου και το άλλο, οι γυναίκες είναι τα πιο δημιουργικά όντα του πλανήτη, δημιουργούν την ίδια την ζωή μέσα από το σώμα τους, δεν έχουν την ανάγκη της δημιουργικής αναζήτησης των αντρών. Γι αυτό και πολλές φορές δεν μπορούμε εμείς να καταλάβουμε τις γυναίκες και οι γυναίκες δεν μπορούν να καταλάβουν  εμάς. Αυτές θεωρούν ότι η οικογένεια, το σπίτι και τα παιδιά είναι ιερά. Εμάς δεν μας καίγεται καρφί, εγώ παραδείγματος χάριν δεν έχω καμία όρεξη για οικογένειες, ούτε να συντηρήσω σπίτι και επ' ουδενί  δεν έχω καμία όρεξη να βλέπω κουτσούβελα να τρέχουν ανάμεσα στα χρώματά μου, τα πινέλα μου και τα τελάρα μου. 


Μια χαρά τα λες φίλε μου, πετάγεται ο Νίκος κερνώντας με άλλο ένα σφηνάκι αψέντι. Άλλα δεν μου είπες, με την Μαρία είσαι πέντε χρόνια τώρα, έχεις χαθεί από προσώπου γης εδώ και τέσσερα χρόνια, μου λες στο τηλέφωνο για μια έκθεση που ετοιμάζεις και ποτέ δεν γίνεται, όλη την ημέρα δουλεύεις πας στην αγορά κάνεις ετοιμασίες στο σπίτι. Μήπως.....


Ένας τεράστιος πανικός ξέσπασε στην αίθουσα. Γκολ. Όλοι οι θαμώνες έγιναν μια παρέα, πανηγύρια και χαρές, έβαλε γκολ ο ολυμπιακός κοντά στην λήξη του αγώνα. 
-Γκολάρα, μου λέει ο Νίκος. Τους διαλύσαμε στο τελευταίο λεπτό.
-Ναι, φοβερή φάση, λέω.
Βλέπουμε πάλι το ριπλέι, ναι όντως ήταν ένα γκολ για βραβείο, συμφωνούμε απόλυτα.
Κερνάμε σφηνάκια, η βραδιά έγινε πανηγυρική αξίζει να το γιορτάσουμε.
Μετά από μερικά ποτά ακόμα, ρωτάω τον Νίκο αν μπορεί να με φιλοξενήσει. Μου απαντάει καταφατικά.


Μου στρώνει πρόχειρα ένα σεντόνι και μια κουβέρτα στον καναπέ. Μου λέει καληνύχτα. 
Καληνύχτα του λέω, και ξέρεις ήθελα να σου πω ότι χώρισα με τη Μαρία αλλά τώρα είμαι πολύ χαρούμενος για να το συζητήσω.Καληνύχτα.


Συνεχίζεται...








Κρεμμυδόσουπα




Μισό κιλό κρεμμύδια
4-5 κουταλιές βούτυρο
150γρ τριμμένη γραβιέρα (προτιμώ νάξου, ξέρω δεν είναι πολύ ''γαλλική'' αλλά ταιριάζει πολύ ωραία)
1 λίτρο ζωμός κοτόπουλου ( σας τον έχω δώσει)
μερικές φέτες ψωμί από μπακέτα ( αυτό ναι, είναι γαλλικό)
αλάτι-πιπέρι
προαιρετικά  1 πατάτα






Εκτέλεση




Καθαρίζουμε και κόβουμε σε λεπτές ροδέλες τα κρεμμύδια.
Σε μια κατσαρόλα σε χαμηλή φωτιά λιώνουμε το βούτυρο και ρίχνουμε τα κρεμμύδια, τα αφήνουμε σε χαμηλή φωτιά να μαραθούν και να πάρουν καφέ χρώμα. Παίρνει πολλή ώρα περίπου 45λεπτα με μια ώρα, ίσως και παραπάνω ανάλογα με τα κρεμμύδια και την ένταση της εστίας.
Μην το βιαστείτε όσο πιο αργά τόσο πιο καλά. Πιστέψτε με.
Προσθέτουμε το ζωμό και την πατάτα και αφήνουμε να βράσει για μισή ώρα με 40 λεπτά.
Εν τω μεταξύ έχουμε ροδίσει τις φέτες του ψωμιού στο γκριλ.
Μοιράζουμε την σούπα σε πυρίμαχα σκεύη, βάζουμε από πάνω το ψωμί και από πάνω την τριμμένη γραβιέρα. Τα βάζουμε για λίγο στο γκριλ να λιώσει και να πάρει χρώμα το τυρί και σερβίρουμε.









   

Νέο λογότυπο

Η φίλη μου και πολύ καλή γραφίστρια μου έφτιαξε ένα νέο λογότυπο.
Η νέα ανάρτηση θα έχει πιο άρτ αέρα. 

Πατάτες Dauphinoise (ντοφινουάζ)

Στεκόμουν απ΄έξω από το εστιατόριο και περίμενα να έρθει, περίεργο γιατί εγώ συνήθως αργώ στα ραντεβού μου, αλλά σήμερα ήταν μια ιδιαίτερη βραδιά. 

Ανάβω ένα τσιγάρο, αφήνοντας τον καπνό να με τυλίξει σαν ένα μανδύα και να με κάνει αόρατο έστω και για λίγο, ή μάλλον έτσι θα ήθελα, από τα αδιάκριτα βλέμματα των περαστικών. Νομίζω ότι όλοι με κοιτάνε, όλοι οσμίζονται την αμηχανία και το άγχος μου για την εξέλιξη της βραδιάς.Αν και ξέρω ότι απλά με προσπερνάνε χωρίς ούτε καν να αντιλαμβάνονται τον λίγο χώρο πεζοδρομίου που έχω καταλάβει εδώ και ένα τέταρτο.

Ένα χτύπημα στην πλάτη, κάτι σαν φτου ξελευτερία, σκορπάει την αμηχανία και την ανυπομονησία. Γυρνάω,την κοιτάζω. Ναι είναι αυτή. Ο επί πενταετίας μόνιμος σταθερός μου έρωτας. Φιλί στα πεταχτά, την αγκαλιάζω διακριτικά και μπαίνουμε στο εστιατόριο.

-Καλησπέρα, έχουμε κάνει κράτηση, λέω στον υπάλληλο στην υποδοχή. 

Ένας σερβιτόρος μας οδηγεί στο τραπέζι μας. Έχω άγχος. Πως μπορείς να βρεις λόγια για να αλλάξεις την ζωή σου έτσι μέσα σε λίγα λεπτά;

Πως αλλάζεις την ζωή δύο ανθρώπων μέσα από μια φράση; 

Αυτή είναι απλά ευδιάθετη και όμορφη όπως πάντα.

Ο σερβιτόρος παίρνει παραγγελία. Δεν θυμάμαι τι ακριβώς παραγγείλαμε.

Οι πατάτες ντοφινουάζ πάντως ήταν  σίγουρα μαζί με ένα φιλέτο με άγρια μανιτάρια που πήρα και μπουκάλι κόκκινο κρασί, που δεν έδωσα καμία σημασία στην μάρκα.  

Το μυαλό μου ήταν αλλού.

 Το χέρι μου συχνά γλίστραγε μέσα στην τσέπη του παντελονιού μου και χάιδευε ένα μικρό κουτάκι, ανυπομονούσα   να βγάλω και να το χρησιμοποιήσω.

Το δείπνο κύλισε ευχάριστα για αυτήν. Η ώρα πλησιάζει, κάνω χρήση μους πικρής σοκολάτας. Σοκολάτα η ευδιάθετη, κρασί το αγχολυτικό σύμμαχοι για τις μεγάλες λέξεις που πρέπει να πω. Το χέρι μου χαϊδεύει το κουτάκι.

Ανάβω τσιγάρο, ξεφυσάω τον καπνό και μαζί του βγαίνουν από τα πνευμόνια μου και όλες οι αναστολές που είχα.

Της πιάνω το χέρι την κοιτάζω στα μάτια. 

- Μαρία είμαστε πέντε χρόνια μαζί, της λέω. Άντε πήγαινε και γαμήσου, αποφάσισα να μείνω μόνος, σε βαρέθηκα. 

Σηκώνομαι πληρώνω  το λογαριασμό. 

Βγαίνω στο δρόμο βγάζω το κουτάκι από την τσέπη, παστίλιες μέντας, τρώω μια 

και σβήνει τη γεύση του δείπνου από το στόμα μου, όπως έσβησα πέντε χρόνια από τη ζωή μου μέσα σε μια πρόταση.

Τηλέφωνο σε φίλο, συνάντηση στο γνωστό μπαρ.

Συνεχίζεται....  

Πατάτες ντοφινουάζ

1 κιλό πατάτες

γάλα 200 γρ

κρέμα γάλακτος 250 γρ

παρμεζάνα 50-70 γρ τριμμένη

βούτυρο 3 κουταλιές της σούπας

σκόρδο 2 σκελίδες

αλάτι

πιπέρι

μοσχοκάρυδο

εκτέλεση

κόβουμε τις πατάτες στο μαντολίνο σε λεπτές φέτες, εγώ δεν έχω μαντολίνο και τις κόβω με το μαχαίρι θέλει λίγη υπομονή.

Κόβουμε τις σκελίδες του σκόρδου στα δύο και τρίβουμε τα τοιχώματα ενός πυρίμαχου σκεύους ή από ένα ταψάκι.

Με μια κουταλιά βούτυρο βουτυρώνουμε το σκεύους.

Βάζουμε μια στρώση πατάτας καρυκεύουμε βάζουμε το μισό τυρί, βάζουμε άλλη μια στρώση πατάτας, καρυκεύουμε και προσθέτουμε την κρέμα που την έχουμε αραιώσει με το γάλα. Βάζουμε το υπόλοιπο τυρί ξανά καρυκεύουμε. Απλώνουμε το υπόλοιπο βούτυρο και ψήνουμε για μιάμιση ώρα στους 160 βαθμούς. 

Κολοκυθάκια au gratin

Χτες ήταν ομολογουμένως μια όμορφη μέρα, ο ήλιος έλαμπε ανάμεσα από τα λίγα άσπρα σύννεφα στον γαλανό ουρανό, η θερμοκρασία ήταν ιδανική ούτε ζέστη ούτε κρύο και ο άνεμος έπνεε απαλά. 

Όλα αυτά τα γεγονότα οδήγησαν την μνήμη μου στα μαθητικά μου χρόνια, κάτι τέτοιες μέρες εγώ και η παρέα μου κάναμε κοπάνες.

Και δυστυχώς οι καλύτερες μέρες για κοπάνα είναι στην αρχή και στο τέλος της σχολικής χρονιάς.

Λέω δυστυχώς διότι ποτέ δεν κατάφερα να κάνω κοπάνα όταν ερχόταν η άνοιξη λόγο του υπεραυξημένου αριθμού απουσιών.  Αλλά δεν με πείραζε ιδιαίτερα,  ήταν ένας καλός λόγος για να γνωρισθώ με τους συμμαθητές μου και να μάθω ένα σορό χρήσιμα πράγματα που ποτέ δεν μου χρησίμευσαν στην ζωή μου.

Ευτυχώς την τελευταία στιγμή έκανα πίσω και δεν συνέχισα τις σπουδές μου, που μετά από εξετάσεις γνώσεων η κληρωτίδα έβγαλε ότι μπορώ να συνεχίσω τις σπουδές μου σε κάποιο ΤΕΙ μηχανολογίας.

'Ολα τα υπολόγισε το σύστημα των εξετάσεων εκτός το γεγονός ότι η μηχανολογία μου προκαλεί τόσο ενδιαφέρων όσο ενδιαφέρων προκαλεί σε έναν Νορβηγό οι βραδιές ποίησης του ΤηλεΦως TV.

Στους επίδοξους μελλοντικούς επιστήμονες εύχομαι καλή τύχη.

Και μιας και μίλησα για σπουδές και σταδιοδρομία θέλω να ξεκαθαρίσω ότι δεν θεωρώ ότι το πανεπιστήμιο πρέπει να βγάζει άτομα που θέλουν πλούσιο πορτοφόλι αλλά να βγάζει άτομα που να θέλουν πλούσια ψυχή. Σαν παράδειγμα του λάθους τρόπου εκπαίδευσης της χώρας μας είδα ξεκάθαρα, όταν διάβασα στη καθημερινή της Κυριακής, της προηγούμενης βδομάδας, την στήλη με τις απόψεις των αναγνωστών.

 Ένας τύπος, που υπόγραφε σαν ιατρός γυναικολόγος μαιευτήρας από κάποια περιοχή της Αθήνας έβγαζε την χολή του απάνω στους άστεγους, τους μετανάστες και τους άρρωστους ναρκομανείς αποκαλώντας τους με λόγια, που ένας κοινός (μη σπουδαγμένος άνθρωπος) δεν θα αποκαλούσε ούτε τα σκουπίδια του μισητού του γείτονα έτσι.Καλώντας στο τέλος τον δήμαρχο να πάρει θέση. 

Και αναρωτιέμαι, πως γίνετε ένας άνθρωπος που υποτίθεται οτι έχει αφιερώσει την ζωή του στην υπηρεσία της ανθρώπινης ζωής, ανεξαρτήτως εθνικότητας, οικονομικής κατάστασης και γενικά χωρίς ρατσιστικές προκαταλήψεις, να μιλάει τόσο χυδαία για ανθρώπινες ταλαιπωρημένες ψυχές. Και ποιο το όφελος του ασθενούς που θα ζητήσει της υπηρεσίες του;  

Κολοκυθάκια au gratin

Το γκραντέν είναι ένας κλασικός τρόπος, 
αρκετά διαδεδομένος στην Γαλλία αλλά και στην Ευρώπη,
για γρήγορες, νόστιμες παρασκευές λαχανικών, ζυμαρικών, ψαριών κ.α.
Στην χώρα μας έχει επικρατήσει σαν σουφλέ.

Άλλο ένα φαγητό θύμα της αμάθειας πολλών μαγείρων περασμένων δεκαετιών, 
νομίζω οτι ο χαμός ξεκίνησεκάπου στα τέλη 70 αρχές 80. 
Όταν κέντρα συνεστιάσεων προσέφεραν σαν ορεκτικό ένα φτηνιάρικο μικρό 

κομμάτι ψευτοπαστίτσιου και για να εντυπωσιάσουν το 
ξενόφιλο-θύμα-πελάτη τους το βάπτισαν σουφλέ. 

Που καμία σχέση δεν έχει με αυτή τη αηδιαστική μαλακία που σερβίρουν.

Υλικά

6 μέτρια κολοκυθάκια

2 πιπεριές Φλωρίνης φρέσκες

2 κρεμμύδια

2 αυγά

1 κούπα τριμμένη γραβιέρα

1 κρασοπότηρο λευκό κρασί

1/2 κούπα κρέμα γάλακτος

2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο

αλάτι πιπέρι

Εκτέλεση

Ψιλοκόβετε τα λαχανικά και τα χωρίζετε σε δύο μερίδες, η μια να είναι μικρότερη μερίδα.

Σοτάρεται την πρώτη με μια κουταλιά ελαιόλαδο σε ένα πολύ καυτό τηγάνι, αλατοπιπερώνετε και μόλις μαραθούν τα βγάζετε στην άκρη.

Σοτάρεται την δεύτερη σε μια κουταλιά ελαιόλαδο, σε ένα πολύ καυτό τηγάνι, αλατοπιπερώνετε και ρίχνετε το κρασί, αφήνετε να εξατμιστούν τα πολλά υγρά και τα ρίχνετε στο πολυκοφτικό μηχάνημα, κοινώς μούλτι.

Τα κάνετε αλοιφή προσθέτοντας τα υπόλοιπα υλικά.

Σε ένα πυρίμαχο σκεύος-ταψάκι, στρώνετε τα πρώτα σοταρισμένα υλικά και καλύπτετε με την αλοιφή των δεύτερων σοταρισμένων υλικών.

Ψήνετε στο φούρνο στην επάνω εστία για κάνα 20λεπτο.